Netflix bouwt gestaag door aan zijn aanbod van Mediterrane horror. Deze maand laat spookfilm DON’T LISTEN van voormalig kortfilmregisseur Angel Gomez Hernandez zien dat ook in Spanje oude vervallen huizen nooit te vertrouwen zijn.
Daniel en Sara vormen een ondernemend stel dat leeft van het flippen van huizen. Ze kopen een bouwval en verkopen dit na een grondige opknapbeurt met dikke winst weer door. Hun nieuwe project is een oude landelijke villa. Het jonge zoontje Eric vertoont echter wat rare trekjes. Sinds het gezin het nieuwe huis heeft betrokken hoort hij stemmen, maar mag van die stemmen niet verklappen wat ze vertellen. Zijn psycholoog vermoedt dat dat komt door het regelmatige verhuizen (want wat anders zou het kunnen zijn?), en zijn ouders verwachten dat het allemaal wel goed komt zodra hij op school zit en wat vriendjes maakt.
De kijker weet echter wel wat de stemmen tegen hem zeggen, en dat belooft niet veel goeds. Nadat het noodlot toegeslagen heeft, beginnen de ouders ook stemmen te horen, echter “gewoon” via hun telefoon en de intercom. Vader Daniel schakelt hierop de hulp in van Germán, schrijver van boeken over electronic voice phenomenon (EVP). Al snel nadat hij en zijn dochter Ruth hun meetapparatuur aangezwengeld hebben registreren ze een entiteit in het huis. Maar wie is het?
DON’T LISTEN volgt vervolgens netjes het stramien van de meeste Netflix-originals, waar het meer gaat om de uitwerking dan het concept. Weinig verrassende maar vakkundig gemaakte, stijlvolle pulp. Omdat hierdoor echte uitschieters ontbreken is het makkelijk de output van het platform te bagetalliseren, maar deze aanpak heeft ook pluspunten. Het geeft jonge getalenteerde filmmakers een kans om zich te ontplooien, op dezelfde manier als Roger Corman dat deed met zijn studio. Diens output leek toendertijd een oneindige stroom aan goedkope exploitatiefilms, maar onder zijn personeel bevonden zich natuurlijk wel toekomstige hoogvliegers als James Cameron en Francis Ford Coppola.
Of regisseur Hernandez vleugels heeft moet nog blijken, maar hij toont met zijn eerste speelfilm duidelijk aan dat hij weet wat hij doet. Terwijl hij netjes binnen de lijntjes kleurt, toont hij een gedegen beheersing van cameravoering en spanningsopbouw. Hierdoor voelen de jump scares en andere verplichte nummertjes die nou eenmaal bij dit soort films horen wat minder geforceerd aan. Een opvallend groot deel van de film speelt zich gewoon af in daglicht, wat ook weer verfrissend werkt. Niet dat de film niet donker wordt als het verhaal daar om vraagt, maar ook hier blijkt Hernandez een bescheiden vakman. Hij gebruikt de duisternis niet gemakzuchtig als kruk maar speelt er juist mee. Met een visuele hint hier en een subtiele dissolve daar houdt hij het boeiend.
En dat is nodig, want hoe makkelijk DON’T LISTEN ook wegkijkt, met een wat uitdagender script was de film wat memorabeler geweest. De acteurs zijn prima in juist hun alledaagsheid, maar helaas geeft soapscenarist Santiago Diaz ze weinig om zich mee te onderscheiden. De dialogen zijn rechttoe rechtaan, met nergens een hint van enige karakteriserende knipoog of onderscheidende charme. De enigen die zich een beetje onderscheiden door wat chemie zijn Germán en zijn dochter, als bejaarde spokenjager en zijn vlotte maar cynische sidekick die stiekem jointjes rolt en tegen haar vader zegt dat het sigaretten zijn.
Maar geheel onverwacht spelen Diaz en Hernandez (die meeschreef aan het verhaal) vlak na de geijkte conclusie dan toch hun troefkaart uit: een uiterst welkome twist die het standaard verhaal op de valreep toch nog die emotionele maagstomp geeft die het zo nodig heeft. Het zal criticasters niet over de streep trekken, maar toont wel aan dat de makers het aandurven om met de verwachtingen van de kijker te spelen en de beloning lang voor zich te houden. De scène na de aftiteling hint al naar een spin-off, dus wie weet krijgen ze onder de Netflix-paraplu nog een kans om zich wat meer te ontplooien.
Distributie: Netflix. Release: 27 november 2020. Copyright: Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 5 december 2020.
