In BETWEEN TWO FERNS: THE MOVIE (2019) vraagt Zach Galifianakis aan Paul Rudd: ‘Do you have any advice for aspiring young actors who want to become comedy adjacent?’ Het is een mooie beschrijving van Rudds huidige carrière. De acteur speelt nog af en toe in een komedie, maar is vooral bekend om de Marvel-films waarin hij Ant-man speelt en de recente GHOSTBUSTERS-vervolgen (2021 en 2024). Geen komedies, maar films die er in de buurt komen. Dat geldt ook voor het veel kleinere DEATH OF A UNICORN.
Rudd heeft een groot komisch talent (zoals hij in 2001 bewees met WET HOT AMERICAN SUMMER), maar speelt vooral rollen die meer mikken op de gniffel dan de schaterlach. In DEATH OF A UNICORN is hij de sullige Elliot, die samen met zijn dochter Ridley (Jenna Ortega) een weekend komt spenderen in het enorme landhuis van zijn baas Odell Leopold (Richard E. Grant). Dat moet goed zijn voor Elliots carrière. Leopold vindt familie heel belangrijk, en bewondert de recente weduwnaar Elliot om zijn toewijding aan zijn dochter. Daarom moet zij mee, leren we van de uiltegdialogen onderweg.
Dan rijdt Elliot een eenhoorn aan. Na hun ongeloof overwonnen te hebben, gaan Elliot en Ridley op totaal andere wijze om met de wonderlijke gebeurtenis: Ridley krijgt een transcendentale ervaring als ze de hoorn aanraakt, Elliot slaat het arme beest de hersens in om het uit zijn lijden te verlossen.
Maar zo makkelijk is een eenhoorn niet te doden, blijkt wanneer onze helden bij het landhuis zijn gearriveerd. Het dier herstelt magischerwijze van zijn verwondingen. Die gave kan het ook met mensen delen: Ridley komt van haar acne af en Elliot heeft geen bril meer nodig na in contact te zijn geweest met eenhoornbloed. Odell, zijn vrouw Belinda (Téa Leoni) en zoon Shepard (Will Poulter) zien meteen commerciële mogelijkheden. Ridley waarschuwt: op een aantal (deels echt bestaande) Middeleeuwse wandtapijten heeft ze gezien hoe het slecht afliep met mensen die denken een eenhoorn te kunnen gebruiken voor eigen gewin. Elliot wordt op de proef gesteld: volgt hij zijn professionele ambitie, of luistert hij naar zijn dochter?
DEATH OF A UNICORN is deels satire over de superrijken, deels moralistische vertelling over familie en rouwverwerking, een klein beetje komedie en, wanneer de wraak van de eenhoorns (er zijn er meer) begint, een bloederige horror-actiefilm. Op al deze fronten is de film tamelijk effectief, maar nooit verrassend.
De cast bestaat uit mensen met komedie-ervaring die allemaal de juiste toon vinden; Rudd weet zijn filmsterrencharisma aardig te verbergen (geholpen door een brilletje en een in zijn broek gepropt ruitjesoverhemd), Ortega speelt haar specialiteit, de sympathieke onbegrepen tiener. De meeste humor komt van Poulter als karikaturaal, agressief rijkeluiszoontje.
Debuterend regisseur Alex Scharfman is stilistisch nogal saai; voor een film over een sprookjesdier bevat DEATH OF A UNICORN een hoop fantasieloze shots. Wat visuele effecten betreft leunt Scharfman te veel op matige CGI, zowel voor de zelden overtuigende geanimeerde eenhoorns als de overdreven gore-effecten.
Het vader-dochterdrama is dankzij Rudd en Ortega het meest geslaagde aspect in een amusante film, die niet uitgesproken genoeg is. DEATH OF A UNICORN had beter kunnen zijn als Scharfman echt een horrorfilm, een komedie of een horrorkomedie had gemaakt, in plaats van een film die bij beide genres enkel in de buurt komt.
