Dat poppenfilms angstaanjagend kunnen zijn werd al in 1945 bewezen met DEAD OF NIGHT waarin een buikspreekpop zijn baasje terroriseert. De CHILD’S PLAY- films waarin Good Guy-pop Chucky de kwaadaardige hoofdrol speelt doen echter hun best om poppen terug te sturen naar de kinderkamer.
‘Look who’s stalking’, zo luidde de Amerikaanse slogan voor CHILD’S PLAY 3, en met wise-cracks van dat kaliber probeert Chucky, andermaal voorzien van de maniakale stem van Brad Dourif (MIDNIGHT EXPRESS, THE EXORCIST III), voor de derde keer Freddy Krueger naar de kroon te steken.
Waarvan deze film het moet hebben is veel actie en wat dat betreft is er niets te klagen. Al onder de begintitels wordt Chucky’s wederopstanding verbeeld en daarna reist de toeschouwer binnen de kortste keren van de speelgoedfabriek die de Good Guy-poppen opnieuw op de markt brengt naar de Kent Military Academy. Hier wordt de tot puber opgegroeide nieuwkomer Andy Barclay (Justin Whalin) flink gepest door bully Shelton (Travis Fine), vooral als hij over zijn moordende pop begint. Maar Shelton en de andere militairen-in-opleiding ontdekken snel genoeg dat Chucky gevaarlijk speelgoed is – the hard way.
Eenmaal op de militaire school aangeland besluit de Chuckster niet Andy’s lichaam, maar dat van de piepjonge zwarte Jeremy Sylvers te bezetten. Waarom kiest Chucky plotseling voor het lichaam van Jeremy in plaats van Andy, die hij per slot van rekening al drie films lang achtervolgt? ‘Guess what? Chucky’s gonna be a bro’. Je zou bij de plot van CHILD’S PLAY 3 heel wat vraagtekens kunnen plaatsen, maar vragen om een sluitend verhaal gaat hier veel te ver. Andy heeft ondertussen zijn love-interest private De Silva (Perry Reeves) gevonden en samen proberen zij Jeremy uit de plastic handjes van Chucky te houden. Dat lukt ze natuurlijk op het nippertje, tijdens de finale in een spookhuis op de plaatselijke kermis.
De vaart waarmee een en ander aan je voorbijtrekt zou je bijna doen vergeten dat dit een volkomen ongeloofwaardig verhaaltje vol bordkartonnen karakters en een overbodige produktie is. Bijna, maar niet helemaal.
Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #0, maart 1992.
