In CEMETERY GATES bevrijden dierenactivisten een genetisch gemanipuleerde Tasmaanse Duivel – een wonderlijk Australisch buideldier, Sarcophilus harrisi voor de zoöloog – uit een laboratorium waar geleerden het immuunsysteem van het dier wilden gebruiken om een middel tegen kanker te vinden.
De monsterlijke en bijzonder humeurige vleeseter die luistert naar de troetelnaam ‘Precious’, vindt een schuilplaats op een kerkhof, waar juist een filmploeg van vijf amateurs bezig is aan een ‘morele fabel over het einde der tijden als de mens ten prooi is gevallen aan zijn eigen kannibalistische instincten’ (één der jeugdige actrices kirt verheugd: ‘Oh, a zombie movie! I love to be eaten. And no need for a writer, too’). Verder worden kerkhof en omliggend park bevolkt door local yokels, wietpuffers en andere ietwat vreemde figuren. Een rijke bron van voedsel dus voor de vraatzuchtige Tasmaanse Duivel.
CEMETERY GATES is het regiedebuut van Roy Knyrim, een specialist op het gebied van make-up-effecten, en hij gebruikt zijn debuut als platform voor die expertise zonder zich te bekommeren om andere aspecten die een film bezienswaardig maken. Zo devalueert het werkje tot een niet-aflatend blood fest, gevat in het kader van een enigszins lusteloze tienerkomedie: een splatter comedy voor kijkers die hun IQ naar believen kunnen uitschakelen. Drassige, op de slappe lach mikkende dialogen worden afgewisseld met ca. 17 slachtpartijen, gekenmerkt door gutsen bloed en rondvliegende ingewanden, en een showdown waarin de Tasmaanse Duivel tenslotte desintegreert in een wolk van lichaamsvocht.
Eén van de vele direct-to-dvd-premières waarin genetisch gemanipuleerde monsters op de mensheid worden losgelaten met catastrofale gevolgen voor mens en dier: recensiepagina’s in SN staan er al jaren vol mee. In dat subgenre vormt CEMETERY GATES één der minste bijdragen. Men kan ook volstaan met het bestuderen van de trailer, die de kijker in amper drie minuten van alle ontwikkelingen op de hoogte brengt. Handig.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #72, winter 2006.
