Vijf jonge mensen verkennen een onbekende grot, het water binnen stijgt, oh jee, ze kunnen niet meer naar buiten, dubbel oh jee… Een moordzuchtige krokodil!
Omdat de grootste boel ondergronds gebeurt, heeft het vervolg op BLACK WATER (2007) de titel BLACK WATER: ABYSS gekregen. Een werkelijke afgrond speelt nauwelijks een rol in de film, en zo diep ziet-ie er helemaal niet uit. Overdrijven is ook een kunst, zullen we maar zeggen. Andrew Traucki klimt nu na dertien jaar opnieuw in de regiestoel en doet dat ditmaal zonder mede-regisseur David Nerlich, die sinds het origineel sowieso nooit meer heeft geregisseerd.
Eigenlijk valt er bar weinig plot samen te vatten, en evenmin hebben de personages veel karakter. Een van de twee dames van deze expeditie is zwanger, de ander maakt zich zorgen om haar relatie. En van de drie heren zegt er een tussen neus en lippen door in remissie te zijn. Ook heeft hij een inhalator, voor wanneer dat handig is voor een beetje extra spanning. Veel meer krijg je over dit vijftal niet te weten. Het meest vermakelijke aan de personages is dat de van kanker herstellende Viktor in het echte leven Benjamin Hoetjes heet.
Vaak zie je dat er in verhalen nodeloos spanning wordt gecreëerd tussen personages, door ruzies te laten ontstaan die eigenlijk heel gemakkelijk opgelost kunnen worden. BLACK WATER: ABYSS probeert dat niet eens. Er valt nauwelijks te spreken van een dynamiek binnen dit vijftal. Ze zijn alleen allemaal best dom om überhaupt aan de klauterpartij te beginnen. De grot was nog onontdekt, toen een van de vijf erop stuitte tijdens een speurtocht naar vermiste Japanse toeristen. In plaats van in de grot naar de toeristen te zoeken – die daar uiteraard wel degelijk zitten – besluit hij er op avontuur te gaan. Daarbij negeren Cash en zijn kompanen ook nog eens dat er een zware regenstorm in de buurt woedt. Verzuipen was terecht geweest.
De film is niet volstrekt onkijkbaar. Je voelt wel dat deze mensen in levensgevaar verkeren, en dat is bij tijd en wijle niet onverdienstelijk in beeld gebracht. Dát beetje emotie dat de vijf grotverkenners volgens het script moeten vertonen komt er ook nog best aardig uit. Er is echter geen personage waar je aan vast kunt klampen, waarvan je echt hoopt dat ‘ie eruit komt. En er is ook weinig vermakelijk aan de manier waarop de krokodil slachtoffers maakt. Je ziet ‘m in de verte met zijn prooi in zijn bek ronddraaien in het water, soms op en neer zwiepen. We krijgen nog wat wonden mee die hij maakt. Maar er is net zo weinig gore als tragiek.
BLACK WATER: ABYSS wordt niet eens bijster creatief van het lage budget waar overduidelijk mee is gewerkt. Ja, de makers zijn spaarzaam met wat ze wel en niet laten zien. Maar zelden draagt het bij aan de spanningsopbouw. Vaker lijkt het een kwestie van geldgebrek. Zoals een stunt met een auto die van de weg rijdt: dat zie je niet. In een point-of-view zien we de camera de beweging van de auto maken, er is een plons, en dan is de auto al meteen half verzonken te zien in de rivier. Het vloeit niet eens lekker in elkaar over. Het enige wat je erbij voelt is plaatsvervangende armoede.
Distributie: Pathé Thuis. Release NL 24 november 2020, BE n.v.t. Copyright: Ruud Vos. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende.
