De splatterliefhebber kon de laatste jaren zijn hart ophalen in Japan: films als THE MACHINE GIRL (2008), TOKYO GORE POLICE (2008) en MUTANT GIRLS SQUAD (2010) bevatten genoeg extreem geweld om elke bloeddorst te lessen, en verwierven dan ook snel een cultstatus. BATTLE GIRLS VERSUS YAKUZA 2: DUEL IN HELL klinkt als een film die zo in dat rijtje past. Schijn bedriegt.
Yakuzajager Asami, gespeeld door de gelijknamige pornoactrice, trekt in dit vervolg op BATTLE GIRLS VERSUS YAKUZA genadeloos ten strijde tegen de Japanse onderwereld. Een eenvoudige premisse waar met gemak een amusant bloedbad van te maken valt, zou je zeggen. Het probleem: debuterend regisseur Shin’ichi Okuda neemt het allemaal veel te serieus.
Nergens vinden we de absurde humor, de karikaturale personages en de slapstick-slachtpartijen die de betere splatterfilms zo leuk maken. In plaats daarvan: een sentimenteel liefdessubplot en clichématige dialogen over de waarde van vriendschap, gebracht zonder enige ironie. Geloof het of niet, DUEL IN HELL is voor een aanzienlijk deel oersaai drama. Personages zonder persoonlijkheid, vertolkt door acteurs zonder charisma, in scènes zonder spanning. Dieptepunt is hoofdrolspeelster Asami, die ongeacht de situatie voortdurend dezelfde neutrale blik in haar ogen heeft. Nu verwacht niemand een topprestatie van iemand die ook speelde in ZOMBIE ASS: TOILET OF THE DEAD (2011), maar af en toe de mondhoeken optrekken voor een glimlach is toch niet teveel gevraagd?
De gewelddadige gevechten die de titel belooft, zijn op de vingers van één hand te tellen en niet absurd genoeg om op de lachspieren te werken: er wordt een been afgezaagd, een hand afgeschoten en er explodeert een hoofd. Wie is daar nog van onder de indruk?
Waar is het plezier? Waar zijn de creatieve smerigheid, de grappige oneliners, de schaamteloze onzin? Okuda lijkt zijn publiek niet eens te willen vermaken. Heel soms laat hij zien nagedacht te hebben over zijn filmstijl, zoals wanneer hij in de slotscène aardig de esthetiek van de spaghettiwestern imiteert. Een cliché, natuurlijk, maar het is een van de weinige keren dat we kijken naar het werk van iemand die met enige inspiratie film aan het maken is: een verademing na het uur dat eraan voorafging.
Er is niet veel voor nodig om een film in dit genre te doen slagen: met een paar liter bloed, een bak ledematen en gevoel voor humor kom je al een heel eind. Hoe groot de woorden ‘VIOLENCE! ACTION! EROTIC!’ ook op de dvd-hoes staan, deze film biedt enkel verveling.
Di: Shock Film (release op dvd: 16 april). Copyright Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 21 april 2012.
