De THE CONJURING-franchise heeft weer een nieuwe loot aan de tak. Spin-off ANNABELLE heeft inmiddels moederschip THE CONJURING ingehaald en brengt een derde deel in de bioscopen, ruim een jaar voordat THE CONJURING 3 ons zal bereiken.
De tijdlijn van de THE CONJURING-franchise is redelijk ingewikkeld. Als je precies wil weten hoe het in elkaar zit kan je dat hier lezen. ANNABELLE COMES HOME begint in ieder geval na de eerste THE CONJURING; de Warrens brengen de griezelige pop naar hun huis om die daar op te sluiten in hun kamer vol spookachtige spullen. Even doorspoelen naar een jaar later en we leren dat de Warrens een dochter hebben, Judy (Mckenna Grace). Judy heeft van haar moeder de gave om verschijningen van gene zijde te zien geërfd. Zo ziet ze regelmatig een geestverschijning van een priester, die haar lijkt te achtervolgen.
Als de Warrens een nachtje weggaan, laten ze Judy achter in handen van babysitter Mary (Madison Iseman, het brave meisje, dat zie je omdat ze blond is). Mary’s vriendin Daniela (Katie Sarife, het stoute meisje, dat zie je omdat ze een brunette is), die geobsedeerd is door het werk van de Warrens, komt ook langs. Als Mary en Judy naar buiten gaan ziet Daniela haar kans schoon om stiekem het verboden rariteitenkabinet van de Warrens binnen te gaan. Daar kan ze niet van de spullen afblijven en natuurlijk laat ze Annabelle uit de vitrinekast die als haar gevangenis dient. Annabelle geeft vervolgens alle andere kwade geesten en demonen een schop onder hun kont en binnen de kortste keren is het een dolle boel in huis.
Gary Dauberman schreef de scenario’s van ANNABELLE, ANNABELLE: CREATION, THE NUN én ANNABELLE COMES HOME. Hij is dus een belangrijke spin in het THE CONJURING-web, en ondertussen hard op weg zelf een grote naam in horrorland te worden. Hij mocht IT en IT: CHAPTER TWO schrijven en heeft nog een hoop horrorprojecten in de pijplijn. Voor ANNABELLE COMES HOME klom hij bovendien zelf voor het eerst in de regiestoel.
Helaas heeft hij van regisseren weinig kaas gegeten: van een echte spanningsopbouw of griezeligheid is nooit sprake. Misschien komt het gebrek aan spanning ook doordat Dauberman eigenlijk maar Ă©Ă©n trucje kent. Hij past het in al zijn films toe, of ze nou over een kindermoordende clown, een duivelse non of een bezeten pop gaan. Je kent het wel: opbouwen tot de jumpscare die je wist dat zou komen, en dan het monster/de geest/de clown of wat dan ook heel hard ‘boe!’ roepend uit het donker laten springen.
Daubermans scenario helpt ook al niet. Het lijkt alsof een kind probeert een spannend verhaal te vertellen: “En toen was er een samurai! En ook een weerwolf! En een veerman! En er kwam ook nog een enge bruid!” Struikelend over al deze monsters en demonen lijkt hij vaak te vergeten waar hij eigenlijk mee bezig was. Personages – inclusief sommigen van de spoken en demonen – verdwijnen willekeurig uit het verhaal, totdat Dauberman zich weer lijkt te herinneren: ‘O ja, die hadden we ook nog!’. Dan lopen ze willekeurig weer even het verhaal binnen. Vooral Mary’s love interest Bob (Michael Cimino) verdwijnt soms bijna een akte lang uit de film om vervolgens weer op te duiken. Ondertussen vuurt ANNABELLE COMES HOME van alles op de kijker af, maar presteert het toch vreselijk saai en futloos te zijn. Niks wat er gebeurt heeft ook maar enige gevolgen voor de rest van de film. Geesten en demonen duiken op, spoken wat rond en verdwijnen dan weer. Sommigen lijken er alleen in te zitten in de hoop weer een succesvolle spin-off te kunnen beginnen. En dat subplot over de geest van de priester gaat als een nachtkaars uit.
ANNABELLE COMES HOME is een van de slechtste films van het jaar: een luie, opzichtige poging om nog meer geld binnen te harken. Wel had dit deel het slechtste openingsweekend uit de franchise. Hopelijk betekent dat dat het publiek er ook op uitgekeken raakt. Want het idee om nog zo’n film uit te moeten zitten is enger dan alle enge poppen bij elkaar.
Distributie: Warner Bros. (Release NL: 27 juni 2019). Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 1 juli 2019.
