Ik beken: ik kijk graag naar Amerikaanse mini-series die op ‘waargebeurde feiten’ gebaseerd zijn, vooral als de feiten zo sensationeel zijn dat de kijker er al enigszins mee vertrouwd is.
HELTER SKELTER (over Charles Manson), THE DELIBERATE STRANGER (Ted Bundy) en THE EXECUTIONER’S SONG (Gary Gilmore) speelden handig in op de sensatiezucht van de kijkers. Kwalitatief viel er over deze drie titels weinig te klagen en dat was vooral te danken aan hoofdrolvertolkers Steve Railsback, Mark Harmon en Tommy Lee Jones. Voor THE AMY FISHER STORY geldt hetzelfde; de overtuigende rol van Drew Barrymore, die hier nogmaals een poging onderneemt om de Best of the American Bimbo Sweepstakes te winnen, verheft deze tv-film boven vergelijkbaar werk. En vergelijkbaar werk is er in overvloed, want zowel de Amerikaanse zender ABC als concurrenten NBC en CBS wierpen zich op het verhaal van een verwend 16-jarig meisje dat door liefde verblind de vrouw van haar getrouwde minnaar in het gezicht schoot. De drie films werden in twee dagen op de Amerikaanse televisie vertoond, waarbij de ABC-versie dankzij Barrymore als overwinnaar uit de bus kwam.
De film concentreert zich niet alleen op Amy Fisher, maar besteedt ook ruime aandacht aan het mediacircus rond de zaak, hetgeen ontaardt in vervelende borstklopperij van de ABC-journalisten. Want alleen zij laten zich niet omkopen door randfiguren met nieuwe sensationele informatie over de Lethal Long Island Lolita, die zich opwerkte tot mediahoer met een marktwaarde van 2 miljoen dollar. Heel nobel van de ABC-ploeg, maar ze betaalden de echte Amy Fisher natuurlijk wel met klinkende munt voor haar verhaal. Ze mag inmiddels veroordeeld zijn tot 5 tot 15 jaar gevangenisstraf, wanneer Fisher vrijkomt wacht haar een gepeperde bankrekening. En Drew Barrymore verwierf door het succes van deze film genoeg faam om een ander Amerikaanse mediafenomeen met een veel hogere marktwaarde te mogen spelen in de filmbiografie van Madonna. Die Drew toch!
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #7, juni 1993.
