Hoeveel seriemoordenaars kan de modale filmliefhebber nog behappen? Zitten we wel te wachten op het vervolg van THE SILENCE OF THE LAMBS, zelfs als dat geregisseerd wordt door Jonathan Demme? Regisseur Goldstein en scenarist Phillips lopen in AMBITION vooruit op de onvermijdelijke neergang van het genre door de zaken radicaal om te draaien.
In AMBITION verandert killer Albert Merrick (Brown) in een tragische lobbes, terwijl zijn zogenaamde weldoener Mitchell Osgoode (Phillips) een wel heel perverse draai aan zijn mislukte schrijverschap probeert te geven. Beider wegen kruisen elkaar als Merrick na vijftien jaar uit de gevangenis wordt ontslagen en door Osgoode, die tevens boekhandelaar is, een baantje krijgt aangeboden. Uit naastenliefde, beweert Osgoode, maar de kijker weet wel beter. Met peppillen en zorgvuldig gearrangeerde pijnlijke ontmoetingen probeert Osgoode zijn werknemer opnieuw tot waanzin te drijven.
AMBITION weet zijn eigen ambitie voor ongeveer de helft waar te maken. Fraai uitgewerkt is de figuur van Merrick, bij wie opgekropte frustraties en de behoefte aan acceptatie voor een wankele balans zorgen. Clancy Brown weet perfect de ambivalente gevoelens van de kijker te bespelen: zijn Merrick boezemt tegelijk medelijden en angst in. Minder geslaagd is het aandeel van Philips. Osgoode’s greep naar literaire en reële macht zag er op papier ongetwijfeld boeiend uit. In het korte bestek van anderhalf uur film gaat het personage echter onder te veel onzorgvuldig uitgewerkte motieven gebukt om zowel de hoogmoed als de daaropvolgende val aannemelijk te maken. Niettemin: aardig geprobeerd. En misschien dat de voorzet van AMBITION in kundiger handen ooit nog eens een voltreffer oplevert.
Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #3, oktober 1992.