De makers van AGE OF THE DRAGONS hadden het lumineuze idee om de walvissen in Moby Dick, de klassieke roman van Herman Melville, te vervangen door draken. Helaas valt de uitwerking erg tegen. Je hoort Melville nog net niet uit zijn graf komen om persoonlijk de makers te harpoeneren.
Ooit vermoordde een witte draak het zusje van kapitein Ahab (Danny Glover) en liet hem verbrand achter. Sindsdien jaagt Ahab per schip – over land! – op draken. Ishmael en zijn ‘wilde’ vriend Queequeg sluiten zich aan bij Ahabs crew en ontmoeten zo zijn mooie dochter, die gewoon Rachel heet. De crew denkt dat de drakenjacht draait om het kostbare vitriool, maar voor Ahab gaat het om meer dan dat.
Vuurspuwende draken en een groep mensen samengepakt in een kleine ruimte, dat is een combinatie die kan resulteren in een spannende avonturenfilm. Helaas is het tegenovergestelde het geval in AGE OF THE DRAGONS. De draken zijn, op een enkele scène na, afwezig. Wanneer ze wel opduiken, blijken ze gemaakt van middelmatige CGI. Elke vorm van dreiging die van deze monsters uit zou moeten gaan, ontbreekt. Ze zijn wel erg makkelijk te doden: je wacht gewoon tot ze allemaal slapen in de grot, dan sluip je naar binnen en steekt ze met je speertje in één keer dood.
AGE OF THE DRAGONS geeft totaal geen inzicht in de Middeleeuwse fantasywereld waarin Ahab en zijn crew rondbanjeren, waardoor die maar niet tot leven wil komen. Wat ook niet helpt is dat, afgezien van wat GLADIATOR-achtige flashbacks, alles compleet kleur- en futloos gefilmd is.
Ook de personages missen karakter en charisma. Queequeg wordt bijvoorbeeld steevast aangeduid als wilde, maar is eigenlijk niet te onderscheiden van de andere personages. Of wacht? Hij tekent met bloed Indianenstrepen op zijn gezicht, draagt schelpjes in zijn haar en krijgt gewetenswroeging als er gedood wordt zonder reden. Wat een nobele wilde toch! Vinnie Jones doet een enigszins te pruimen Vinnie Jones. Helaas gaat hij snel de pijp uit, waardoor het betere acteerwerk rust op de schouders van Danny Glover. Danny speelt Ahab alsof zijn leven en hypotheek ervan afhangen. Het benadrukt vooral het bordkartonnen spel van de overige acteurs.
H̩t element in AGE OF THE DRAGONS waaraan mijn suspension of disbelief zich verhing, was het schip. Geen enkele keer wordt uitgelegd hoe een houten schip over besneeuwde bergen kan rijden. Rijdt het soms op vitriool? Zitten er slaven in het ruim? Of heel veel hamsters in een heel groot rad? Het zou zomaar kunnen, want het schip is van binnen een stuk groter dan van buiten. Maar het kan natuurlijk ook een uitvouwbaar schip zijn, want alles is mogelijk in de wereld van AGE OF THE DRAGONS. Alles Рbehalve goede belichting. Bij het sfeerloze tl-licht lijkt het net alsof ze ergens in een troosteloos kantoorpand op een industrieterrein zitten.
AGE OF THE DRAGONS is eigenlijk zo’n troosteloos kantoor: vol dodelijk saaie mensen en zonder enig avontuur. Waar de tijd voorbij kruipt als een houten schip door de sneeuw. En daar veranderen nog geen honderd draken wat aan.
Di: Splendid Film. Copyright Sarah Knuvelder. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 2 oktober 2011.
