Dankzij algehele desinteresse bij de Nederlandse distributeurs merken we er verdomd weinig van, maar ook in Duitsland lijkt er sprake van een kleine renaissance van de gruselfilm
Het is natuurlijk bizar dat recente fantastiek uit Spanje of Japan ons via festivals eenvoudiger bereikt dan Duitse waar, al zou men op basis van 7 DAYS TO LIVE wat voorbarig kunnen concluderen dat we er niets aan missen.
Debuterend regisseur Sebastian Niemann en scenarioschrijver Dirk Ahner zijn fans van enge films en ze hebben er veel gezien. Daarom hebben ze er waarschijnlijk voor gekozen al hun helden te eren, al zal een cynicus eerder over kopiëren spreken. We noemen een gemankeerd schrijversechtpaar met traumatisch ouderschap, een afgelegen Ghotisch huis met een gruwelijk verleden, een gesloten kelderdeur, omineuze voortekenen van een spoedige dood, een bezoek aan een inrichting, enzovoort. We noemen ook THE SHINING, PSYCHO, THE BEYOND, PHANTASM, HELLRAISER, THE FRIGHTENERS en zelfs DE LIFT.
Het probleem met een film van een overenthousiaste fan-tandem als Niemann en Ahner is dat er zoveel bekende fuifnummers in verdunde vorm worden opgediend dat niets beklijft. De ideale kijker heeft dan ook geen enkele horrorfilm gezien, maar wie daar voor kiest heeft bij dit derivaat natuurlijk ook niets te zoeken. Daar komt nog bij dat de film in een curieus Europees niemandsland is gesitueerd, waarin de Britse acteurs net zo min op hun plaats lijken als het spookhuis naar PSYCHO-model. De jungs bedoelen het ongetwijfeld goed, en van enge films zijn ze zeker oprecht gecharmeerd, maar aan talent en originaliteit ontbreekt het hen nogal. En dat wreekt zich.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #51, juli/augustus 2001.
