Het leven is zwaar voor Stella Oleson. In de amusante stripverfilming 30 DAYS OF NIGHT eindigde ze naast haar door zonlicht verkoolde echtgenoot, die in de lange poolnacht tegen vampiers streed en er zelf een werd. In de opvolger is haar rol overgenomen door een andere actrice, heeft ze een trauma van hier tot Alaska en wil niemand haar geloven.
Ze heeft in filmvaktermen een Sarah Connor-complex: ze spreekt in somber monotone monologen over een oorlog die ze niet wilde voeren. Maar de strijd tegen de bloedzuigers brengt haar naar de lege loodsen en vervallen fabrieksgebouwen van Los Angeles, waar ze met een groepje lotgenoten machinegeweren op vampiers leegschiet. Pardon? Sinds wanneer zijn vampiers kwetsbaar voor rondvliegend lood?
De film heet 30 DAYS OF NIGHT: DARK DAYS, en daarbij past een luidkeels: allicht! Als er dertig dagen nacht heerst, dan zijn de dagen donker. Maar in L.A. schijnt de zon tot vervelens toe. Vandaar dat men een mopje TERMINATOR 2 speelt in duistere tunnels, loodsen en fabrieksgebouwen. Debuterend regisseur Ben Ketai verklaart dat de verhuizing een verfrissend ander perspectief op de materie uit de voorganger biedt. Klopt. Nu ziet de film er niet bijzonder uit en heeft de locatie geen inhoudelijke meerwaarde. Missie geslaagd. Wie doet het licht uit?
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #88, winter 2010.
