Lang, lang geleden schreef HG Wells The Invisible Man: een onderhoudend science fiction-verhaal over een geleerde die zichzelf onzichtbaar maakt. Het werd vele malen verfilmd; men denke aan James Whale’s klassieker met Claude Rains en aan John Carpenters MEMOIRS OF AN INVISIBLE MAN. Maar de Onzichtbare Man werd door Abbott, Costello & anderen zo uitgemolken, dat niemand het verhaal nog serieus nam. Net als Dracula en Frankenstein is hij veroordeeld tot het einde der dagen rond te dolen in filmkomedies en kinderstrips.
De ABTV-confectie THE VANISHING MAN is de zoveelste variant op het thema: Nick Cameron (Morrissey) wordt per ongeluk bestraald met plutonium (hoezo de Hulk?) en vervolgens gebruikt voor een wetenschappelijk experiment. Nick wordt onzichtbaar. . en nu gaat hij de klootzakken terugpakken die hem deze gore streek leverden en bovendien zijn onschuld bewijzen aan een misdaad die hij niet pleegde. Scenarist Horowitz rukte een honderd jaar oud idee uit de kast zonder zelf iets substantieels toe te voegen, behalve dan de bedavonturen van de Onzichtbare Man. Vervolgens verfilmde Phillips deze krabbel op een doodsaaie manier, met van die typische televisie-ketelmuziek, humoristisch bedoelde dialogen, de bekende geintjes die onzichtbare mensen uithalen en plotontwikkelingen die onduidelijk blijven. Waarom wil de schurk toch zo graag een procédé uitvinden om onzichtbaar te worden? En wat is de relevantie van de scènes die Nicks liefdesleven in beeld brengen?.NB: Paul Verhoeven voltooide onlangs THE HOLLOW MAN, ook een film over een Onzichtbare Man. Maar omdat ik STARSHIP TROOPERS gezien heb, vrees ik het ergste. Hoe ziet onzichtbare kots eruit?.1/2 Copyright Jaap de Wreede. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #45, p22.
