Leuk natuurlijk, dat het achtjarige zoontje van Sarah en John in THE PRODIGY een genie is. Maar geeft dat hem het recht om ze in het Hongaars uit te schelden en zijn klasgenoten met gereedschappen te bewerken?
Om te beginnen een ontboezeming: kinderen in horrorfilms jagen me de stuipen op het lijf. Natuurlijk zal iedereen dat wel hebben bij klassiekers als THE OMEN en THE BROOD, maar zelfs Macaulay Culkin met een duivelse glimlach in THE GOOD SON bezorgde me angstzweet. Gek dus, dat het de enge kinderen-horror THE PRODIGY maar niet wil lukken. Nicholas McCarthy’s derde speelfilm zit vol potentie, maar een slecht geconstrueerd scenario, onduidelijke personages en vooral de onevenwichtige montage zorgen voor een frustrerend en onsamenhangend geheel.
Daar kan zelfs de duister broedende Miles (Jackson Robert Scott) geen verandering in brengen. Miles is het achtjarige zoontje van dertigers Sarah (Taylor Schilling uit ORANGE IS THE NEW BLACK) en John (Peter Mooney). Hij werd geboren met een uitzonderlijk hoog IQ en een extreem vergevorderd spraakvermogen. Niet gek dat zijn moeder hem een perfecte jongen noemt en al vroeg nadenkt over een school voor hoogbegaafden, zodat Miles zijn intelligentie en talenten optimaal kan ontwikkelen.
Maar het genie komt met een prijs: Miles kan niet goed omgaan met leeftijdsgenoten. Hij is bazig, trekt zich in de schoolpauzes terug en vriendjes maken doet hij al helemaal niet. Op zich niet uitzonderlijk , maar wanneer Miles op achtjarige leeftijd een klasgenootje met een moersleutel bewerkt, groeien de zorgen exponentieel. Want tel daar de blackouts bij op, de scheldpartijen in het Hongaars en zijn driftaanvallen. Zou er dan toch iets met Miles aan de hand zijn?
Het is een interessant mysterie, maar THE PRODIGY mist vanaf de warrige openingsscène zowel het tempo als de visuele flair om de aandacht vast te houden. Het scenario van horrorspecialist Jeff Buhler (MIDNIGHT MEAT TRAIN) zit zelfs zo vol algemeenheden, onregelmatigheden en gemiste kansen dat je je afvraagt of hij het alleen maar schreef om bezig te blijven in aanloop naar zijn grotere projecten die eind dit jaar uitkomen – de remakes van PET SEMENTARY en THE GRUDGE.
Er komt een beetje leven in de film wanneer een kinderpsychiater aan Sarah voorstelt spiritueel genezer Arthur Jacobson (Colm Feore) te bezoeken. Jacobson legt meteen de vinger op de zere plek: reïncarnatie – volgens hem wordt Miles’ lichaam bewoond door een overleden ziel. Tijdens een hypnosesessie krijgt hij die tweede ziel er vast wel uit, verzekert hij. Die sessie is het hoogtepunt van THE PRODIGY. Regisseur Nicholas McCarthy, die naam maakte met het doodenge spookverhaal THE PACT (2012), filmt het soms in extreme close up waardoor er een verassende (en opvallend grove) battle of the minds kan plaats vinden. Het verbale gevecht tussen Jacobson en de dolgedraaide Miles is puntje-van-je-stoel spannend. Wanneer het verhaal zich vervolgens in meer jump scare terrein begeeft, worden de scènes door McCarthy dan weer onduidelijk en warrig in elkaar gezet.
Zo krijg je het gevoel dat er ergens in THE PRODIGY een interessante en spannende film huist. Heel af en toe zien we wat krassen als teken van leven. Kleine lichtpuntjes in een film die voor de rest aanvoelt als een gemiste kans.
Distributeur: Splendid Film (NL 7 februari). Copyright: Guus Schulting. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Gepubliceerd op 12 februari.