“Weer noedelsoep?” Voor iemand die elke dag maar de voeten onder tafel moet schuiven, getuigt Ángel nu niet echt van grote dankbaarheid. In de Spaanse Netflix Original THE PARAMEDIC (EL PRACTICANTE) transformeert een onsympathieke narcist na een ongeluk in een meedogenloze moordenaar.
Een personage slaat pas aan als er identificatie mogelijk is. Dat kan best met een schurk, dief of zelfs megalomaan die met een druk op de rode knop de wereld wil opblazen. Ze schuilen allemaal wel ergens in ons. Maar elk handboek voor schrijvers zal waarschuwen voor het onsympathieke personage waar de kijker geen enkele band mee heeft. Helaas heeft het scenaristenteam van THE PARAMEDIC zo’n unlikable character in de aanbieding.
Ángel (Mario Casas) is een ambulancebroeder die persoonlijke bezittingen steelt van zijn patiënten, om deze later aan schimmige figuren te verpatsen. Zijn Franse vriendin Vane (Déborah François) is jong en knap. Ángel vermoedt dat ze een relatie heeft met een van haar studiegenoten. Op zijn voorhoofd heeft hij de woorden narcistisch, manipulatief en jaloers staan.
Het helpt nauwelijks dat je ook Vane niet snapt. Waarom blijft ze bij zo’n eikel? In eerste instantie geloof je nog dat ze medelijden met Ángel heeft wanneer hij, na een ongeluk met de ambulance, in een rolstoel belandt. Hij laat het zich welgevallen: in Vane ziet hij immers de ideale verpleegster die hem op zijn wenken bedient. De krochten van Ángels duistere persoonlijkheid blijken echter dieper dan ze denkt. Hij voorziet haar telefoon van een app waarmee hij haar doen en laten kan volgen en serveert de blaffende hond van de bejaarde buurman een dodelijke biefstuk.
Het is knap lastig om mee af te dalen in de hel die Ángel voor Vane creëert, zeker wanneer hij haar als een volleerde Annie Wilkes aan het bed gekluisterd houdt en behandelt als een poppetje waarmee hij kan spelen. Vane, verdoofd en vernederd, kan nauwelijks weerwerk bieden en is lang niet zo slim als Paul Sheldon in MISERY. Zo nagelbijtend spannend als het tripje in de rolstoel dat hij onderneemt wordt het nooit. Ook de externe dreiging van buren of politie wordt onvoldoende uitgewerkt en zorgt nauwelijks voor spanning.
Dat is jammer, want regisseur Carles Torras heeft vooral visueel iets in zijn mars. De openingsscène, waarin we voor het eerst met Ángel kennismaken, is eenvoudig maar effectief. Met een draaiende camerabeweging vangt hij de twee slachtoffers van een auto-ongeluk in beeld. Het grootste deel van de film manoeuvreert hij zich knap met de camera door de kleine en donkere ruimte van Ángels appartement.
Dit blijft het enige lichtpuntje in een film die vooral frustrerend is om naar te kijken. Het is jammer dat Carles Torras van Vane geen sterkere vrouw heeft gemaakt, eentje met persoonlijkheid en inventiviteit, waar je je graag mee zou identificeren. Nu is het enkel uitkijken naar de obligatoire ontsnapping van Vane en het antwoord op de vraag of en hoe zij de rollen kan omdraaien. Een gokje brengt je bij de juiste oplossing.
Distributie: Netflix. Release: 16 september 2020. Copyright: Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 19 september 2020.
