Jaren-zeventig porno is zelden stimulerend. De blauwe plekken in het fletse licht, het overvloedige schaamhaar, de klungelige dialogen… THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN uit 1976 beschikt echter niet alleen over een geestige titel, maar is ook werkelijk een genot om te zien. De klassieke porno chic werd onlangs gerestaureerd en is nu verkrijgbaar in een uitgave vol extra’s.
Porno was eigenlijk maar heel even salonfähig. DEEP THROAT (Gerard Damiano, 1972) was natuurlijk de meest succesvolle, maar eerder kreeg MONA: THE VIRGIN NYMPH (Michael Beneniste, Howard Ziehm, 1970) al een opvallend ruime distributie in de gewone filmtheaters. Matige producties en de opkomst van video maakten er na een paar jaar alweer een einde aan, maar heel even was men de schaamte echt voorbij. Mannen en vrouwen gingen samen kijken naar BEHIND THE GREEN DOOR (James en Artie Michell, 1972), THE DEVIL IN MISS JONES (Gerard Damiano, 1973) of het soft-erotische EMMANUELLE (Just Jaeckin, 1974). Even was er de droom dat porno leuk en bevrijdend kon zijn. Even was er de hoop dat echte seks onderdeel kon zijn van een mainstream zonder hypocrisie.
PORNO PYGMALION
THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN (Radley Metzger, 1976) was een hoogtepunt. De film kreeg een grootse rode-loperpremière in The World Theater in New York, ontving uitstekende recensies in de serieuze pers en steekt ook nu nog artistiek ver uit boven het aartslelijke DEEP THROAT of de meeste andere porno sindsdien.
Achter de nom de porn Henry Paris verschool zich dan ook een professional. Regisseur Radley Metzger debuteerde in 1961 met de dramafilm DARK ODYSSEY en had de nodige ervaring en contacten. Na ondeugende producties als THE DIRTY GIRLS (1965), CAMILLE 2000 (1969) en THE LICKERISH QUARTET (1970) stapte ook hij midden jaren zeventig over op hardcore. THE PRIVATE AFTERNOONS OF PAMELA MANN (1974) en NAKED CAME THE STRANGER (1975) waren hits. Voor zijn nieuwste, onafhankelijke gefinancierde productie had hij daarom volledige carte blanche: THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN werd in drie landen geschoten en de opnames namen zes weken in beslag – een ongekende luxe voor een seksproductie. Script, production design en camerawerk waren in handen van Metzgers vrienden uit de mainstream filmwereld, vrijwel allemaal professionals die werkten onder een pseudoniem.
Het verhaal is een bewerking van George Bernard Shaws toneelstuk Pygmalion. De bekende seksgoeroe Dr. Seymour Love (Jamie Gillis) is op zoek naar de volgende ‘Golden Rod Girl’. Hij ontmoet in Parijs het verveelde straathoertje Misty Beethoven (Constance Money) en besluit van haar een wereldberoemde courtisane te maken. Na een intensieve training slaagt ze erin drie mannen tegelijkertijd te laten klaarkomen, een homoseksuele acteur te verleiden en de relatie met haar leraar volkomen naar haar hand te zetten. Dr. Love eindigt… aan een ketting in een zwarte hondenhalsband, bladerend door een instructieboekje over enema’s. En dat alles is in de geest van: ‘So what? My wife fucked her maid for years, and it never affected her relationship with her lover.’
DATE MET NAPOLEON
MY FAIR LADY is ook gebaseerd op Pygmalion, maar daarin wordt aanmerkelijk minder geneukt, gebeft, gevingerd en gepijpt. In vrijwel iedere scène THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN zit expliciete seks. Wanneer Dr. Love en Misty in zijn Mercedes aankomen bij zijn luxe Italiaanse villa, zien we in het licht van de koplampen her en der dienstmeiden en –jongens copuleren langs de oprijlaan. In het vliegtuig naar Parijs is seks onderdeel van de service: ‘First class. Sex. Non-smoking or first class sex smoking?’, vraagt de stewardess routineus.
De dialogen zijn scherp en geestig, de situaties vaak kolderiek. Wanneer Dr. Love Misty ontmoet in een seksbioscoop op de Place Pigalle in Parijs excuseert zij zich eerst: ‘I have a date with Napoleon.’ En inderdaad: even later zien we haar een hand-job geven aan een oude vent met een steek op zijn hoofd. Ontzettend grappig is ook de scène waarin een keurig echtpaar voortdurend de rust van een klassiek concert verstoord. Zij juint hem op, hij kan niet wachten, maar zodra ze – tot irritatie van de overige concertbezoekers – uit de rij zijn gestommeld, is zijn erectie alweer verloren gegaan.
Het is opvallend hoe afwezig de tegenwoordig populaire facials en anale seks zijn – terwijl er wél ruimte is voor het vervelende schaamhaartje op de lip, de lamme handjes en – meest gevreesd van al in hedendaagse porno – de slappe lul. Metzger draait bovendien opvallend vaak sekserollen om. Zo oefent Misty haar verleiding van de homoseksuele acteur eerst op een vrouw met de hilarische tekst: ‘I’m gonna suck your cock like the inside of a ripe mango.’ In de absolute climax van de film neukt Misty een man met een voorbinddildo. Het is waarschijnlijk de allereerste ‘pegging’-scène ooit op film gezet. Actrice en porno-producente Gloria Leonard doet nog een andere observatie over Metzgers filmstijl in het audiocommentaar: ‘Hey! An adult movie with kissing in it. How refreshing!’
POP-ART
Cameraman Paul Glickman schoot THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN in 35mm en Super 16 en kreeg van Metzger ruimschoots de tijd om een glamoureuze belichting op te zetten. Behalve op locatie in Parijs en Italië werd er voornamelijk gefilmd in een oude RKO-studio aan 108th street. Production designer Anton Stone bouwde een pop-art decor dat prominent zou figureren in het artwork van de film. Distribpix – een familiebedrijf dat al sinds 1965 bestaat, maar in 1989 stopte met eigen seksproducties en zich tegenwoordig toelegt op de restauratie en heruitgave van adult classics – verzorgde een prachtige dvd/blu-ray die THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN herstelt in al zijn kleurenpracht.
Naast de ‘hot version’, die bovendien is af te spelen met een interessant audiocommentaar door Metzger, vind je op de schijf ook de ‘cold version’ met audiocommentaar van de eerder genoemde Gloria Leonard, een 48 minuten durende documentaire over de film en het laatste interview met de in 2010 overleden hoofdrolspeler Jamie Gillis. De ‘vriendelijke Joodse jongen’ was niet alleen één van de meest populaire pornoacteurs van de jaren zeventig (hij speelde in meer dan vierhonderd films), maar ook de bedenker van de DIRTY DEBUTANTES-reeks en het Gonzo-genre. De eerste Gonzo-film die hij regisseerde, ON THE PROWL (1989), werd door Paul Thomas Anderson geparodieerd in BOOGIE NIGHTS (1997). Gilles maakt zich er in zijn laatste interview heel kwaad over. Anderson, vond hij, maakte iets smerigs en verachtelijks van iets wat ooit leuk en avontuurlijk was. Gilles idealiseerde de porno-industrie van de jaren zeventig natuurlijk – de films werden vrijwel allemaal door de maffia gefinancierd – maar THE OPENING OF MISTY BEETHOVEN kwam wel heel dicht bij dat plezierige ideaal.
Extra’s: *****
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #102, juni/juli 2013.
