Maanden voor de release van THE HAPPYTIME MURDERS klaagden de makers van Sesamstraat filmproducent STX Productions aan. Met de slogan “No Sesame, All Street” zou STX de indruk wekken dat er een link bestaat tussen de kinderserie en een poppenfilm die allesbehalve kindvriendelijk is.
De rechtszaak werd afgewezen, maar dankzij dit nieuws kreeg de productie van Brian Henson (inderdaad, de ‘zoon van’) wereldwijd enorm veel publiciteit. THE HAPPYTIME MURDERS is een buddy movie met een twist. Het verhaal van de film biedt weinig originaliteit: het betreft een dertien-in-een-dozijn noir thriller, compleet met twee ex-politiepartners die elkaar haten, een serie moorden, een duister geheim uit het verleden en een mysterieuze femme fatale. Tot zover niets nieuws, ware het niet dat een groot deel van de cast bestaat uit poppen die direct afkomstig lijken te zijn uit een Muppet-film. Klein verschil: Muppets zijn doorgaans schattig, lief en grappig. De poppen in deze film zijn vooral geïnspireerd door Peter Jacksons MEET THE FEEBLES (1989).
In de wereld van THE HAPPYTIME MURDERS worden poppen beschouwd als derderangs burgers en ook als oud vuil behandeld. Deze achterstand is een terugkerend thema in de film en ook in het gekissebis tussen hoofdpersonages Connie Edwards (Melissa McCarthy) en ex-agent Phil Philips (Bill Barretta) levert dit het nodige verbale vuurwerk op. De interactie tussen Edwards en Philips is overigens het sterkste punt uit de film. Hun onophoudelijke gekijf werkt aanstekelijk en het is opmerkelijk hoe natuurlijk de relatie tussen de twee oogt, ook al heeft een van hen de hand van een poppenspeler in zijn kont.
Er wordt flink op los geneukt en gemoord, wat garant staat voor een aantal bijzonder grappige scènes. Vooral een poppenmoordpartij in een seksshop levert dolkomische beelden op. Niet alle grappen zijn even geslaagd: een breed uitgemeten potje poppenseks in het kantoor van een van de hoofdrolspelers zag er waarschijnlijk hilarisch uit op papier, maar de scène zelf is nogal flauw. Een ‘volwassen’ film over poppen is niet compleet zonder overmatig gebruik van verdovende middelen. De drug in kwestie is dit keer alleen geen cocaïne, maar pure, onversneden suiker. Ook hier wordt dankbaar gebruik gemaakt van het komische talent van McCarthy, vooral wanneer ze in een drugshol vol criminele poppen moet bewijzen dat ze niet 100% menselijk is.
Voor veel bioscoopbezoekers zal THE HAPPYTIME MURDERS veel te ver gaan in het tonen van ranzige situaties, vunzige types en foute grappen. Wie echter niet vies is van een flinke portie smakeloze humor zal zich met deze film prima vermaken, al hoef je er niet op te rekenen dat het verhaal je lang bijblijft wanneer je de zaal uitloopt.
Bioscooprelease: 22 augustus (België), 23 augustus (Nederland), 2018. Copyright Roland van Hek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 augustus 2018.
