In 1956 trokken Charles Starkweather en Caril-Ann Fugate al moordend door de staat Nebraska. Starkweather, toen negentien jaar oud, wilde met zijn minderjarige vriendin naar Californië om er te trouwen. Elf mensen vermoordden ze, op een tocht die eerder werd verfilmd in BADLANDS (1973) en de tv-film MURDER IN THE HEARTLAND en die bovendien de inspiratie vormde voor de Tarantino-scripts voor NATURAL BORN KILLERS en TRUE ROMANCE. Starkweather werd ter dood veroordeeld; Fugate is inmiddels vrij. Regisseur Byron Werner verfilmde het verhaal opnieuw in STARKWEATHER.
Het camerawerk is fraai verzorgd en er is met zichtbaar plezier gewerkt aan de sets en oude voertuigen. Ook de acteurs zijn prima. Lucio geeft Caril-Ann een berekenende naïviteit mee, waardoor nooit helemaal voorspelbaar is wat ze zal doen. Starkweather (Taylor) is introvert en dreigend, maar kan ook van verliefdheid te stralen.
Toch weet Werner van zulk intrigerend materiaal geen boeiende film te maken. Dat ligt vooral aan een ongelukkige kunstgreep. Al in de openingsscène wordt een mysterieuze man geïntroduceerd die de kleine Charles leert om dieren te doden. Deze kwaadaardige mentor moedigt hem ook later in de film aan bij de moorden. Het probleem is dat zo alle spanning rond het personage wordt ‘wegverklaard’. Het is immers meteen duidelijk dat Starkweather zich de duistere man inbeeldt, dat hij van jongs af aan niet spoorde en is voorbestemd tot psychopathische gruweldaden. Voor verrassingen zal hij ons dus niet meer stellen.
En dat is het euvel waaraan de hele film lijdt: het script van Johnston (ED GEIN, TED BUNDY) bevat nauwelijks dramatische tegenstellingen. Tussen Charles en Caril-Ann doen zich geen noemenswaardige conflicten voor. Er is wel sprake van een zoektocht door de politie, maar ook die leidt niet tot het oplopen van de spanning. En zonder dramatische spanning of inzicht in Starkweathers getroebleerde geest blijft er helaas niet veel meer over dan een fraai nostalgisch plaatjesboek over de jaren vijftig.
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, voorjaar 2005.
