Op het succes van THE ROAD WARRIOR volgde twintig jaar geleden een hele stroom aan (voornamelijk Italiaanse) post-apocalyptische actiefilms waarin telkens dezelfde elementen uit George Miller’s grote voorbeeld terugkeerden: de vreedzame commune, de weerbarstige held met Messiaanse trekjes en het barre landschap vol schroot en vuilnis.
Aan die formule valt blijkbaar niet te ontsnappen, want ook REIGN OF FIRE is volgens hetzelfde stramien gemaakt, al voegt de film wel een nieuw element aan het genre toe in de vorm van draken. De vuurspuwende beesten worden in de nabije toekomst bij graafwerkzaamheden in Londen uit hun winterslaap gewekt. Ze ontsnappen, planten zich voort als konijnen en leggen binnen mum van tijd de hele wereld in as. Dat van die grote wereldvernietiging niets te zien is, mag dan in overeenstemming zijn met de regels van het genre, van een dure Hollywood-productie mag meer verwacht worden dan een versleten tactiek uit de B-film.
Na de korte proloog springt de film twintig jaar vooruit in de tijd. Een groepje overlevenden probeert een nieuw bestaan op te bouwen in het verschroeide Engelse landschap. Maar dan verschijnen daar ineens Van Zan en zijn guerrillastrijders die de passieve leefgemeenschap onder leiding van Quinn (Christian Bale) oproept ten strijde te trekken. Met zijn kale hoofd, pluizige baard en vieze sigarenstompje in de mondhoek is deze door Matthew McConaughey zonder een greintje zelfrelativering gespeelde ijzervreter een bron van plezier, al was dat vast niet de bedoeling. REIGN OF FIRE neemt zichzelf namelijk veel te serieus. In plaats van snel tot actie over te gaan, meent regisseur Rob Bowman (THE X-FILES) voor een sterk dramatisch fundament te moeten zorgen. Dat levert een pathetische tweede akte op, waarna de kijker al zijn hoop vestigt op de grote finale, die zal plaatshebben in Londen. Maar van een massale drakenjacht in de Engelse hoofdstad is ook al geen sprake, wel van een kat-en-muis-spel met één draak tussen anonieme huizenblokken. Zelfs die ouwe Italiaanse ROAD WARRIOR-rip offs hadden een wijder gezichtsveld dan dit. Ze boden in elk geval meer vertier.
Copyright Roel Haanen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #56, najaar 2002.
