De walk-in koelkast in een sleazy appartement in Lower Manhattan ontpopt zich als de toegangspoort tot de hel, ontwikkelt op gezette tijden doodenge tentakels en slokt de diverse huurders op. En dat verklaart de bijna vooroorlogse huurprijs van het pand, want de hoogst bedenkelijke huisbaas kent de geheimen van de fridge.
THE REFRIGERATOR maakt de indruk van een veredelde home movie, een wild en anarchistisch maar laaiend enthousiast achterkamer-experiment in horror (alle medewerkers vervullen meerdere functies voor en achter de camera). De film ziet niettemin kans duidelijk te maken dat de horreurs, die de koelkast voor bewoners in petto heeft, kinderspel zijn vergeleken met de terreur van de straat die de argeloze voetganger overal in Lower East Manhattan te wachten staat: de koelkast als symbool van sociale verloedering. Deze ultra low-budget produktie mag zich voor de credits van woestgekleurde plakletters bedienen, ze is in haar draufgŠngerische primitiviteit heel wat meer genietbaar dan pretentieuze en hopeloos incompetente Nederhorror als bijvoorbeeld INTENSIVE CARE, een film die ook zo’n tussen-de schuifdeuren-indruk maakt. Wanneer de Nederlandse genrefilm-produktie (??) vooreerst het niveau van een weliswaar amateuristische, maar ontegenzeggelijk geanimeerde en energieke horrorfilm als THE REFRIGERATOR zou kunnen bereiken was er al veel gewonnen. Vol verwachting blijven daarom aller ogen gevestigd op de verrichtingen van schlockmeister Wim Vink. ** Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #9, p10.
