Zoals de cowboyistische taal, die de wereld bereikte vanuit het Witte Huis gedurende het Reagan-tijdperk, aanleiding heeft gegeven tot een filmstroming, die nu als het Ramboisme te boek staat, zo heeft Clinton’s inaugurele rede d.d. januari 1993 (en bevestigd in januari 1997) zich vertaald in een genre dat met de term conciliatory cinema wordt aangeduid.
Clinton’s oproep om in saamhorigheid het hoofd te bieden aan aspecten die de kwaliteit van het leven ondermijnen (misdaad, drugs, fraude, verspilling, racisme, xenofobie, eenzaamheid, armoede), ligt aan de basis van POWDER, een film waarin onverdraagzaamheid in iedere denkbare vorm aan de kaak wordt gesteld.
POWDER is de bijnaam van een albino-jongen (Flanery), die in volstrekt isolement is opgegroeid in de kelder van zijn grootouders en door een sociaal werkster (Steenburgen) in de maatschappij wordt geintroduceerd. Hier wekken zijn anemische uiterlijk, hoge intelligentie, grote belezenheid en opzienbarende telekinetische en elektromagnetische gaven allerwegen onbegrip, antagonisme en weerstand op. De rest laat zich gemakkelijk raden, want genreliefhebbers zijn intiem vertrouwd met werk als CARRIE, EVILSPEAK, POLTERGEIST, OUTCAST en de diverse delen van A NIGHTMARE ON ELM STREET, waarin adolescentie als poort naar het onbekende/paranormale wordt opgevoerd. Kortom, de begaafde maar weerloze POWDER is overgevoelig voor de horreurs die de volwassen wereld voor hem in petto heeft, maar belichaamt in zijn onschuld toch hoop voor een toekomst waarin de mensheid vrij zal zijn van vooroordeel, tweespalt en andere isolerende karaktertrekken.
Met hun niet geringe talenten zetten Steenburgen, Henriksen als humane sheriff en Goldblum als gefascineerde onderwijzer figuren neer, die als ontvankelijke elementen in een verder hermetisch afgesloten leefmilieu dienst doen. Misschien zien zij als vertegenwoordigers van een alreeds vergrijzende baby boom-generatie in POWDER de perfecte exponent van een nieuwe technologisch-onderlegde generatie en moet Salva’s film bijgevolg worden verstaan als een parabel over de opkomst van het Elektronische Tijdperk.
Victor Salva’s main claim to fame is de niet onaardige horrorfilm CLOWNHOUSE (1988), die hij regisseerde, schreef en co-produceerde.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #28, februari/maart 1997.
