In het kielzog van DC’s megahit THE BATMAN komt Marvel nu met zijn eigen vleermuisman. Maar daar houden de meeste vergelijkingen dan ook op…
Nadat de Comics Code Authority begin jaren zeventig het afbeelden van monsters in strips eindelijk toestond, lanceerde Marvel gelijk zijn eerste volbloed horror-personage: Morbius, The Living Vampire. Zijn eerste verschijning was als tegenstander van Spider-Man, maar hij kreeg al snel zijn eigen stripserie. Ten tijde van BLADE (Stephen Norrington, 1997) stond Morbius al klaar in de coulissen, en zou opduiken in BLADE II (Guillermo del Tor0, 2002), maar zover is het nooit gekomen. Nu, twintig jaar later, heeft hij dan eindelijk zijn eigen film.
De briljante dokter Morbius (Jared Leto) lijdt al zijn hele leven aan een zeldzame bloedziekte waardoor hij een fysiek wrak is, en elke dag een overwinning is. Hij heeft zijn carriere gewijd aan het vinden van een remedie voor zijn aandoening, maar tot nu toe tevergeefs. In een laatste wanhoopspoging mengt hij menselijk DNA met dat van de vampiervleermuis, het enige wezen dat volkomen leeft van bloed. Eén en één is twee, kat in het bakkie, want wetenschap.
Volkomen tegen alle verwachtingen in heeft dit experiment nogal wat bijwerkingen. Morbius ontwikkelt bovenmenselijke krachten zoals echolokatie, maar ook een onstilbaar smachten naar mensenbloed. Krijgt hij te weinig binnen, dan sterft hij aan zijn ziekte. Teveel, en hij zal al snel verworden tot een bloeddorstig, gewetenloos monster. Morbius weigert echter toe te geven aan deze drang. Ook mad scientists hebben soms grenzen. Zijn jeugdvriend Milo (voormalig Doctor Who Matt Smith), die aan dezelfde aandoening lijdt, heeft daar echter veel minder last van. Deze rijkeluiszoon is al jaren Morbius’ sponsor in de hoop dat ook hij profijt zal hebben van diens onderzoek. Nu de remedie er is, snapt hij niet waar Morbius nou zo moeilijk over doet.
Tot dat moment is MORBIUS op weg een prima genre-uitstapje voor de (ondertussen) mainstream studio te worden. Een klassieke monsterfilm met een getormenteerde antiheld, gemixt met een flinke scheut bodyhorror. De buitensporige toewijding die Leto besteedt aan elke rol – hoe klein ook – betaalt ook hier uit. Hij weet de gedrevenheid en tragiek van dit type personage mooi te verpakken, zonder teveel te leunen op truukjes en maniertjes. De scenes waarin Morbius probeert een praktische draai te geven aan zijn nieuwe krachten en zwaktes zijn dan ook gelijk het interessantst. Meer van deze worsteling met zijn transformatie was welkom geweest. In die zin had dit eerste uitstapje van de self-made fladderaar niet eens een antagonist nodig gehad.
Maar die krijgen we helaas toch. Vanaf het moment Milo het serum in handen krijgt slaat de toon om en verandert de film in een voorspelbaar vehikel waarin stap voor stap de bekende dingen gebeuren. Voor hem geen psychologisch getouwtrek of twijfelende verwondering over zijn nieuwe kunnen. Nee, hij verandert plotsklaps in een cliché psychopaat die de rest van de film alleen maar psychopaatdingen doet. Dit mondt natuurlijk uit in een confrontatie waarvan de ontknoping al duidelijk is voordat die goed en wel begonnen is.
De film komt zo terecht in een raar soort spagaat, versterkt door het indalende besef dat de makers gaandeweg niet hebben kunnen bepalen of ze nou een uitbundige superheldenblockbuster, of een donkere vampierhorror aan het maken waren. Zweedse regisseur Daniel Espinosa liet met LIFE (2017) zien dat hij wel raad weet met genremateriaal, maar verkijkt zich hier dusdanig op het superhelden aspect. Zo is de “vampier-dynamiek” van Morbius en Milo veel te flitsend gevisualiseerd, waardoor de kijker in plaats van gedegen actiescenes slechts een dosis motion blur geserveerd krijgt die nergens weet te beklijven. Maar meer nog dan bij Espinosa ligt de verantwoordelijkheid van dit bescheiden debacle bij schrijversduo Matt Shazama en Burk Sharpless. Hun ongeïnspireerde pulpstijl haalde eerder al DRACULA UNTOLD (Gary Shore, 2014) onderuit, en na flops als THE LAST WITCH HUNTER (Breck Eisner, 2015) en GODS OF EGYPT (Alex Proyas, 2016) vraag je je af hoe zij überhaupt nog werk krijgen in Hollywood.
Ondanks een solide cast en wat goede momenten, is MORBIUS uiteindelijk weinig meer dan een harteloze, cynische bedoening. Een verplichte excercitie bedacht door een stel producers in een vergaderzaal, teneinde het personage te kunnen introduceren in toekomstige Spider-Man films.
Distributeur: Sony. Release NL/B: 21 april 2022. Copyright: Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Gepubliceerd op 21 april 2022.
