Noah Huttons LAPSIS is een slimme, kleine sciencefictionfilm met een terloopse politieke boodschap.
In de nabije toekomst gaat alle automatisering via quantumcomputers, grote zilveren kubussen die her en der verspreid in het landschap staan. Draadloze communicatie tussen deze supermachines is te traag: ze moeten met kabels aan elkaar vastgemaakt worden, hoe meer, hoe beter. In steden is dat makkelijk, maar in de Amerikaanse rimboe gaat het wat lastiger, dus verdient een legertje wandelaars een extra zakcentje door met kabelkarretjes steeds van kubus naar kubus te lopen. De stekker gaat in kubus A, je loopt een paar kilometer naar kubus B met je wagentje, je plugt de stekker daar erin, en klaar. Is de kabel te kort? Wanneer je karretje leeg is brengt een drone een verlengsnoer, en je kan verder. Het is ongeschoold werk, verdient lekker, en hoe langer je het doet, des te beter betaalde (want moeilijkere) routes je krijgt.
LAPSIS is zo goed doordacht, dat dit uitgangspunt snel als normaal aangenomen wordt. De kijker volgt Ray, een beginnende kabel-legger. Ray is een dikke oudere man die in de weekenden snel wat extra geld bij wil verdienen, omdat hij met zijn normale baan de behandelkosten van zijn zieke broer niet kan betalen. Ray snapt, net als de gemiddelde kijker, niet veel van quantumcomputers, maar gelooft het allemaal wel zolang hij maar betaald krijgt. En hij heeft stiekem een beetje gesjoemeld: omdat het maanden kan duren voordat je wordt aangenomen, heeft hij via de zwarte markt het pasje overgenomen van ex-kabel-legger, iemand met de usernaam Lapsis Beefcake. Niet alleen kan Ray hierdoor meteen beginnen, hij krijgt ook meteen de betere routes, vanwege de jaren aan opgebouwd krediet van zijn voorganger. Maar wie was die voorganger? Waarom schrikken alle kabel-leggers bij het horen van de naam Lapsis? En hoe moeilijk is een route die meer dan 100.000 dollar oplevert? Ray komt er snel achter dat er soms meer achter de baan steekt dan alleen een beetje wandelen…
De rol van Ray wordt geweldig gespeeld door Dean Imperial, in zijn eerste optreden in een speelfilm. Zijn personage is niet iemand waar je meteen snel achter staat: Ray is dommig, vooringenomen en ongeïnteresseerd. Maar je gaat voelen dat de man een goed hart heeft, en je ziet Ray groeien in de vriendschappelijke gesprekken die hij iedere avond rond het kampvuur heeft met collega’s. Zijn uiteindelijke doel is nobel, dus je hoopt dat hij er zonder al teveel kleerscheuren vanaf komt. En dan begint de film dus spannend te worden.
LAPSIS speelt zich vooral af in de bossen van Noord-Amerika, en voor een groot gedeelte van de film kijk je naar wandelaars, tentjes, drones, rare robotjes, grote zilveren kubussen, en vooral veel, véél bomen. Dat Hutton hier een pakkend drama uit weet te halen is een verdienste. Dat hij er terloops een stevige pro-vakbond boodschap in verwerkt zonder vervelend te worden is verrassend, want daar zitten veel mensen toch niet op te wachten.
Je zou willen dat alle low-budget-sciencefictionfilms zo origineel zijn als LAPSIS. Thematisch houdt Hutton aardig wat balletjes tegelijk in de lucht, maar hij zorgt ervoor dat je nooit door de bomen (haha) het bos niet meer ziet. Ik ben benieuwd wat hij hierna gaat doen.
Distributie: De Filmfreak (NL: 12 augustus). Copyright Ard Vijn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 13 augustus 2021.
