Briarville, Missouri, lang geleden. Het kinderrovende monster Tantor de Trol wordt begraven door een lynch mob onder aanvoering van Phineas Worrel. Het gedrocht zal voor eeuwig gevangen zijn tussen de wortels van een grote eik.
Briarville, nu. Ernest is vuilnisman, de dorpsgek, een deerniswekkende figuur. Zijn enige vrienden zijn op hun beurt echte doetjes, de kinderen van de plaatselijke sheriff, die regelmatig gepest worden door de dikke Murdock-kids. Zelfs zijn hond Rimshot neemt het bij Ernest niet te nauw met zijn taken als beste vriend van de mens en plet Ernest bijna in zijn eigen vuilniswagen. Ze zeggen dat de afstammelingen van Phinaes Worrel steeds dommer geworden zijn en Ernest het droevige eindresultaat van die (r)evolutie is.
Afijn, Ernest moet ’the old Hackmore place’ schoonmaken, een spookhuis bewoont door een zonderling kunstenares (Eartha Kitt). In de enge tuin helpt hij zijn vriendjes een boomhut bouwen, een fort om zich in te verschansen voor de Murdocks. Raad eens in welke boom dat is? En hoe snel Ernest in al zijn onnozelheid de enge trol uit zijn eeuwige slaap wekt? En hoe snel Gorehound daarna in slaap sukkelt, hopend dat hij pas na de aftiteling weer wakker hoeft te worden?
Helaas, dromen zijn bedrog, dus moet ik toezien hoe een vers trollenleger als spruitjes aan de oude eik groeit en slechts met behulp van Super Soakers gevuld met melk verslagen kan worden. Tja, dat moet doodeng zijn voor kinderen, want die houden niet van spruitjes. Genade! Deodato, Buttgereit, ik heb jullie vergeven. Alles behalve deze groentesoep. Ik wil vlees… in the gutbucket.
Copyright Gorehound. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #5, februari 1993.
