De inlay van THE BREED toont een paar grauwende reuzehonden die zich kwijlend op een schaars geklede dame storten. Meer heeft de genrekenner niet nodig om te weten wat hij in handen heeft: genetisch gemanipuleerde gedrochten versus de argeloze mens, het zoveelste voorbeeld van ‘de mislukte schepping’. SN-pagina’s puilen al jaren uit met dergelijk werk.
THE BREED gaat deprimerend bekend van start: vijf medische studenten vertrekken naar een blokhut in de bossen van North Dakota voor een vakantie van lol, vrijen en zuipen, onderweg seksuele innuendo’s om zich heen strooiend als was het confetti. Maar eenmaal gearriveerd verandert de toon van de film abrupt wanneer blijkt dat de hut ooit onderdeel vormde van het AMCS-complex (American Military Combat School), waar waakhonden genetisch werden behandeld voor geheime militaire missies. Er volgt een flitsende actiescène als nazaten van de moordlustige en hyperintelligente dieren zich aandienen.
Vanaf dat moment is het uit met de seksgerichte, speels-uitdagende prietpraat. De film ontwikkelt zich tot een sterke actiefilm, waarin samenwerking, vindingrijkheid en doortastendheid voorwaarden worden om te overleven. In tegenstelling tot het merendeel der TTA (teen target audiences) movies, waarin zelden of nooit verband wordt gelegd tussen handelingen en de consequenties ervan, etaleert THE BREED een ijzeren logica in oorzaak en gevolg en dat maakt een verrassend volwassen indruk.
Gierende interactie mens-dier. Verplichte kost voor aspirant-animal wranglers. Wes Craven was één van de tien executive producers. Geheel op locatie gefilmd in de kustplaatsjes George en Kwalenga in de provincie Groot Kanoo, Kaapland, Zuid-Afrika.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #75, najaar 2007.
