Leuk hoor, die 2D-sequentie in Disneys ENCHANTED. Maar een overtuigender pleidooi voor de kwaliteiten van klassieke celanimatie vinden we in Michael Arias’ TEKKONKINKREET (TEKON KINKURITO). Deze anime laat zien dat je met traditionele 2D (okee, plus de nodige 3D-ondersteuning) een expressie en originaliteit kunt be-reiken, die computeranimatie gewoonweg nog niet bezit.
Arias is een Amerikaanse special effects-supervisor en animator die al jaren in Japan werkt en woont. Dat maakte hem een ideale kandidaat om voor de Wachowski’s THE ANIMATRIX (2003) te produceren. Ondertussen bleef hij proberen om TEKKONKINKREET van de grond te krijgen. En het mag een klein wonder heten dat het hem überhaupt gelukt is, want zijn ambities ontstijgen zelfs het anime-genre.
Arias bewerkte de gelijknamige manga van Matsumoto Taiyo (PING PONG) over de bewoners van een Japanse volkswijk, Treasure Town. De buurt wordt gerund door de oude yakuza Suzuki, maar hij ondervindt druk van nieuwe, veel gewelddadiger gangsters. In het bijzonder Mr. Snake wil Treasure Town laten afbreken om er een pretpark te kunnen realiseren. Hij lijkt het vooral voorzien te hebben op twee van de jongste criminelen in de buurt, de piepjonge broers Shiro/Black & Kuro/White. Waarom juiste deze twee zakkenrollertjes zo’n bedreiging vormen, wordt nooit helemaal duidelijk. Een verklaring schuilt wellicht in het yin en yang-teken dat Kuro op zijn rug draagt. Zijn de broers zo onafscheidelijk omdat ze model staan voor de geest van de wijk die dreigt te verdwijnen? Arias laat sowieso veel vragen onbeantwoord. Zo zaait de komst van een mythische strijder, de Minotaurus, voor verwarring en lijkt Arias niet te willen kiezen tussen realisme en het bovennatuurlijke. Het grappige is dat het nauwelijks stoort. Arias dompelt je zo overtuigend onder in een unieke wereld dat je je zonder morren schikt naar de regels van zijn universum.
Want wat valt hier veel moois te genieten. De personages, hoe raadselachtig soms ook, hebben nuance en detaillering. Als Shiro zijn neus moet snuiten, blijkt er een wc-rol aan zijn riem te hangen. Ook mooi: de steeds wisselende outfits van de kids en de oude auto waarin ze wonen. De relatie tussen Shiro en Kuro is meer die van een vader en een zoon, en roept bij vlagen dezelfde ontroering op als die tussen de broer en zus uit GRAVE OF THE FIREFLIES. Dialogen zijn soms regelrecht poëtisch, en dan hebben we het nog niet eens over de verbluffende visualisering gehad. Zelfs al kun je niet meegaan met het verhaal, TEKKONKINKREET is een regelrechte trip. Arias stopte eindeloze manuren in het uitwerken van de gedetailleerde achtergronden die deze stad zo levendig maken. De actiesequenties knallen van het scherm, zoals de openingsscène waarin we Shiro en Kuro als slingerapen van dak naar dak zien springen. Mooi zijn ook de hoekige, asymmetrische gezichten die compleet afwijken van wat we normaal uit Japan zien komen. TEKKONKINKREET is een gelukkig huwelijk tussen Oosterse esthetiek en Westerse ambitie. Hopelijk komen er nog meer kindertjes uit voort.
De in Nederland uitgebrachte dvd heeft volop extra’s, waaronder commentaren van Arias en scenarist Anthony Weintraub, een interessant productiedagboek en aandacht voor de Britse cultband Plaid die de muziek verzorgde.
Extra’s ****. Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws 76, winter 2007/2008.
