In het jaar 2210 verkeert het universum niet in flonkerende welstand. Veel planeten zijn gekoloniseerd door vampierclans, die luisteren naar namen als ‘The Voorhees’, ‘Vermus Nosferati’, ‘The Gojiras’, ‘Leatherfaces’, e.a.
Daarom heeft de Intergalactische Federatie een troepenmacht van vampierjagers in het leven geroepen, V-San Command (van ‘vampier-sanering’). In BLOODSUCKERS volgen we de verrichtingen van zo’n V-San team dat in een ultrasnel ruimteschip tussen planeten heen en weer flitst om vampiers uit te roeien. Hoe zijn die vampierstammen op verre planeten beland? In al het onophoudelijke vuurwapengeweld en bloedvergieten, grofgebekte macho-dialogen en luidkeelse autoriteitsconflicten blijft de film het antwoord op die vraag schuldig, want BLOODSUCKERS kan in zeven woorden worden gekarakteriseerd: STARSHIP TROOPERS meets FROM DUSK TILL DAWN (maar zonder de subversieve humor van die films).
BLOODSUCKERS is niet meer dan een non-stop shoot ‘em up en f*** explanations. Dus daar moet de kijker ’t mee doen. De talrijke referenties aan 20ste-eeuwse genrecinema vormen een incongruent aspect in een plot die zich in de 23ste eeuw afspeelt, en lijken louter bijeengesprokkeld om ons er van te doordringen dat regisseur/scenarist Hastings op genregebied z’n mannetje staat en z’n weetje weet. Het is te betreuren dat die enigszins hinderlijk geëtaleerde expertise niet in een meer bezienswaardig werkstuk heeft geresulteerd.
Di: Dutch Filmworks
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #1, najaar 2006.
