Heftig herfstweer in augustus, heftige koersbewegingen op de effectenbeurzen, heftige beelden uit de dvd-speler… Dat laatste met dank aan Uwe Boll en het derde deel van de op de computergame gebaseerde Bloodrayne-serie.
Laten we bij het begin beginnen. De damphire Rayne (Natassia Malthe) is een mythisch wezen, half mens en half vampier. Haar vampiervader vermoordde haar mensenmoeder onder de ogen van de kleine Rayne. Sindsdien doet ze niets liever dan vampiers in het zonnetje zetten. In deel één gebeurt dat in een middeleeuwse setting (met in de absolute all-star cast Billy Zane, Ben Kingsley en de onvolprezen Michelle Rodriguez), in deel twee in het Wilde Westen, helaas zonder Rodriguez.
Voor deel drie deed regisseur Uwe Boll opnieuw een stap terug in de tijd, ditmaal naar de Tweede Wereldoorlog. Een groep partizanen overvalt een trein. Midden in het vuurgevecht met de Duitsers betreedt Rayne al nazi-klievend het toneel en doodt de plaatselijke nazi-commandant Ekart Brand (Michael Paré), maar niet voordat enkele druppels van haar eigen bloed per ongeluk in zijn mond zijn beland. Wat volgt is een fantasierijke plot waarin een verzetsheld (Brendan Fletcher), de verrukkelijke Duitse doctor Mangler (Clint Howard), Rayne en de nazi-commandant een extatische dans aangaan met grootheidswaanzin, medische experimenten en het plaatselijke bordeel. Met als ultiem hoogtepunt: Adolf Hitler als daywalking vampierführer.
Je zou de film makkelijk een onvoldoende kunnen geven – als je niet over het voor levensvreugde zo noodzakelijke relativeringsvermogen beschikt. Geforceerde verhaallijnen, slecht acteerwerk, lauwe special effects, ondermaatse, maar vooral veel te traag uitgevoerde gevechtschoreografieën, het staat het kijkplezier allemaal niet in de weg. Je vergeeft Uwe Boll veel omdat hij de juiste dingen niet achterwege laat: bordelen, veel bloed, übercampy details, foute verwijzingen, speelsheid en – bovenal – plezier. Dit is de beste BLOODRAYNE tot nu toe – en bovendien prima los te zien.
Overigens schoot Boll deze film min of meer tegelijk met twee andere films: dezelfde sets werden gebruikt voor de dikke-superheldinnenkomedie BLUBBERELLA én voor AUSCHWITZ, Bolls serieus bedoelde schildering van het leed in de concentratiekampen. Een typerende werkwijze voor een regisseur die met RAMPAGE vriend en vijand verraste, online petities tegen zich zag worden gestart, filmrecensenten in de boksring daagde (en ze er, als voormalig semi-profbokser, weer rap uitmepte) en zich tijdens het Imagine Filmfestival 2010 nog altijd ongebroken en strijdvaardig toonde. Niet voor niets dus, dat een van de leuke extra’s op deze dvd bestaat uit het audiocommentaar van deze spraakmakende ‘koning van de slechte smaak’.
Extra’s *** | Di: Splendid Film (NL: 25 augustus). Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 29 augustus 2011.
