TGIF | Groot nerdnieuws deze week: er komt een vierde MATRIX-film, en Sony wil de voogdij over Spider-Man niet meer met Marvel/Disney delen. Maar grote nerd Hedwig is toch meer met andere dingen bezig.
THE MATRIX is twintig jaar oud. Geen wonder dat de film weer volop in de belangstelling staat: volgende week is hij even op het grote scherm te zien, en natuurlijk kan je dan ook van ons een artikel erover verwachten. Maar is er nou echt behoefte aan een nieuwe sequel, als de meeste mensen de twee die we al hebben liever negeren? En wat moeten we ervan vinden dat Lana de film alleen zal regisseren – ik word er in ieder geval razend benieuwd van naar de mening van Lily. Keanu Reenes en Carrie-Anne Moss zijn weer van de partij… maar Lawrence Fishburne niet.
Dan Spider-Man. Het is misschien geen wonder dat een van de beste analyses van de situatie te vinden is op een (door mij overigens trouw bezochte) roddelsite: uiteindelijk gaat het toch vooral over ego’s. The Hollywood Reporter had nog wat extra financiële details en context. Durex zag vooral een kans (zie linksboven).
Ik vond SPIDER-MAN: HOMECOMING best aardig, maar ook weer niet zó leuk dat ik FAR FROM HOME in de bioscoop ben gaan kijken. Het kan mij dus niet zoveel schelen of hij verweven (heh) blijft met de rest van het overvolle Marvel-universum. Het lijkt me zelfs wel positief als de hegemonie van Disney wat ingeperkt wordt. En ach: Sony maakte met INTO THE SPIDER-VERSE (nu op Netflix!) geheel zonder Disney de beste Spidey-film tot nu toe. VENOM zal ik niet goed noemen (UPGRADE was een stuk beter), maar het was wel weer eens wat anders.
Maar er zijn mensen die daar anders over denken: die tweeten oprecht over hoe erg ze het nieuws vinden, met de hashtag #SaveSpidermanFromSony. Het blijft me verbazen: mensen niet zozeer fan zijn van een personage, regisseur, acteur of film, maar van een bedrijf (van de bots verwacht ik op zich niet beter). Mensen die een mening hebben over wie/wat er ‘beter’ is, Warner/DC of Disney/Marvel. Het past in een tijd dat er op allerlei manieren geprobeerd wordt om van films primair een entertainment-ervaring te maken. Maar het is gevaarlijk teveel op kapitalistische bedrijven te vertrouwen: ze zijn van nature risicomijdend. En zo nemen ze dan het besluit om een fantastisch artikel van Art Spiegelman (Maus) over de geschiedenis van strips en fascisme niet te durven plaatsen vanwege één sneer naar de huidige president van de VS. Maar hé, Disney+ komt ook naar Nederland – yay!
Dan vind ik het ergens toch wel heel fijn dat ONCE UPON A TIME… IN HOLLYWOOD, een film waarvan ik heb genoten maar waar ik ook wel serieuze kritiek op heb, bestaat. Uitgebracht door het afgelopen week zo verguisde Sony, overigens. Een studiofilm, maar dan wel eentje die iets nieuws probeert, en die (misschien juist door de rafelrandjes) interessante stukken blijft voortbrengen, van critici maar ook bijvoorbeeld dit interview met een lid van The Family.
Ik merk ook dat ik me terugtrek naar dingen die durven te mikken op een kleiner publiek. RIVERDALE, bijvoorbeeld, is vooral geschikt voor filmkenners met een hoge – zeer hoge – tolerantie voor barokke onzin. SHE-RA AND THE PRINCESSES OF POWER op Netflix is officieel een kinderserie, maar maakt deze volwassene ook erg vrolijk – onder andere door het liedje met de tekst ‘we’re gonna win in the end!’ De onconventionele western DAMSEL, die ik afgelopen week eindelijk keek, voelde alsof hij voor een publiek van één gemaakt was: precies op maat voor mij.
Op maat gemaakt voor de gemiddelde Schokkend Nieuws-lezer? Ik heb de film nog niet gezien, maar ik heb zo het vermoeden dat die beschrijving van toepassing is op READY OR NOT, de ‘cathartische horrorkomedie van de zomer‘ … waar we hier nog wel tot eind oktober op moeten wachten. Ach: hij werd gelukkig niet, zoals het qua plot enigszins vergelijkbare THE HUNT, afgelast.
Wie weet zit er iets op maat gemaakt voor jou tussen de trailers die recentelijk het internet op werden geslingerd: voor AD ASTRA, THE DEATH OF DICK LONG, MOTHERLESS BROOKLYN en de serie THE I-LAND. Iets langer wachten moeten we op een nieuwe Stephen King-verfilming, een nieuwe genrefilm-voor-kinderen van Robert Rodriguez (dit keer met aliens) en… een nederhorror met (brrr) Fred Teeven?
Geen geduld? Dan kan je een film die Joe Dante in 1997 maakte voor HBO, het bijna eng relevant klinkende THE SECOND CIVIL WAR, gewoon op YouTube kijken – zonder schuldgevoel, want Dante plaatste de link zelf op twitter. Of je kan kiezen uit een paar interessante video-essays: hier worden de shots uit de oorspronkelijke JURASSIC PARK geanalyseerd (en beter bevonden dan die uit de sequels); dit essay gaat over de oorsprong van de zombie; en het langverwachte tweede deel van de analyse van Lindsay Ellis over wat er nu precies fout ging aan het einde van GAME OF THRONES is er – ruim een uur scherpe analyse en (als we eerlijk zijn) iets minder scherpe grappen.
Over lang gesproken: wie nóg meer MIDSOMMAR wil mag hopen dat de director’s cut ooit nog eens wordt uitgebracht – voorlopig moeten we het doen met een interview met Ari Aster na afloop van de vertoning, en artikelen (sommige bijzonder enthousiast) over de toevoegingen.
Maar nu vind ik deze TGIF ook wel weer lang genoeg – wie nóg meer vermaak wil kan altijd nog op Instagram de reacties lezen op deze heerlijke trollpost van Brie Larson. Fijn weekend!
