“Het land is in chaos gedompeld. Het volk verkeert in nood.” In hoeveel historische martial-artsfilms van Chinese makelij komt deze zinsnede niet voor? De paradox van films als WHITE VENGEANCE: FIGHT FOR THE QIN-DYNASTY is dat je het volk vaak helemaal niet ziet en dat de chaos meestal door de hoofdrolspelers zélf wordt aangericht.
WHITE VENGEANCE draait, zoals de ondertitel al aangeeft, om de vraag wie de macht naar zich toetrekt in het oude China ten tijde van de Qin-dynastie. Generaal Lui Bang (Leon Lai) en generaal Xiang Yu (Feng Shaofeng) nemen het beiden op tegen de tirannieke keizer Huai, maar komen uiteindelijk tegenover elkaar te staan. Liu Bang verovert als eerste de stad Xiangyang. Zijn rivaal laat het daar niet bij zitten en lokt hem in een hinderlaag.
Inzet van de strijd zijn ook de gunsten van de schone Juji (Liu Yifei). Zij is afkomstig uit het koninkrijk Chu, dat door keizer Huai onderworpen werd. Logisch dus, dat ze onmiddellijk valt (de scène is een werkelijk verbluffend staaltje speed daten anno 206 v. Chr.) voor de rebelse Xiang Yu. Maar ook Lui Bang heeft zijn zinnen gezet op het prinsesje.
Omdat de historische achtergrond en de Chinese namen aan ons westerlingen veelal voorbijgaan, moeten films als deze het meestal hebben van drie dingen: spectaculaire production value, indrukwekkende gevechtsscènes en een boeiende opeenvolging van strategische zetten. RED CLIFF (John Woo, 2009), dat zich afspeelt in 220-280 na Christus, had dat allemaal. De film kostte dan ook een slordige 80 miljoen dollar. A BATTLE OF WITS (Jacob Cheung, 2006 en ‘slechts’ 16 miljoen) moet ook genoemd worden, omdat de film de genoemde elementen ook mooi combineert en omdat het verhaal zich afspeelt in exact dezelfde tijdsperiode als WHITE VENGEANCE.
WHITE VENGEANCE kan de concurrentie niet aan. Landschappen, kostuums en grote hoeveelheden figuranten; de productie is er nochtans elegant genoeg voor. De gevechten beginnen vrijwel meteen, zonder dat je al begrijpt wat de inzet is, maar houden helaas ook vrij snel weer op. Het overmatig gebruik van slow-motion en het bullet-time effect maken geen indruk. Als snel is duidelijk dat WHITE VENGEANCE de meeste tijd zal besteden aan de laatst genoemde van de drie aspecten: de kunst van het oorlogsspel. Zhang Lian en Fan Zeng, de militaire adviseurs van Liu Bang en Xiang Yu, zijn geoefende go-spelers en strategen. Hoewel zij dus vooral veel praten, zorgen zij wel voor een tamelijk interessant laatste half uur.
Het merkwaardige aan WHITE VENGEANCE is dat onze loyaliteit zich voortdurend verplaatst; van Liu Bang naar Xiang Yu en via Zhang Lian naar Fan Zeng. Uiteraard zijn een onoverzichtelijke hoeveelheid belanghebbenden en voortdurend verschuivende loyaliteiten eigen aan oorlogsvoering, maar tot een meeslepende film leidt dat niet. Van een epische oorlogsfilm verwacht je ook niet dat de meeste spanning uiteindelijk van twee go spelende grijsaards komt. Die arme Juji loopt er ondertussen wat verloren bij, om van het noodlijdende volk maar te zwijgen.
Di: Splendid. Op dvd en blu-ray vanaf 23 augustus. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 1 september 2012.
