In 1978 bouwde Walton een korte film over een belaagde kinderoppas uit tot een speelfilm van anderhalf uur, die het vooral als date movie erg goed deed: WHEN A STRANGER CALLS. Zenuwslopend waren de eerste vijftien minuten, waarin oppas Carol Kane telefonisch wordt geterorriseerd door een gek die haar steeds dezelfde vraag stelt: ‘Have you checked the children’.
De pointe komt aan als een mokerslag: de psychopaat bevindt zich niet buitens- maar binnenshuis en maakt gebruik van een tweede, daar aanwezige telefoon. Eeeeek!! Echt zo’n film die schuchtere tieners een mooi excuus verschaft om maar eens lekker dicht tegen elkaar aan te kruipen; gedeelde angst is immers halve angst. Kortom, de ideale date movie. Vijftien jaar later blijkt WHEN A STRANGER CALLS BACK, tot en met de titel, een bijna-remake van het origineel. Alleen is Schoelen nu de bedreigde oppas en schieten Kane en sidekick Charles Durning haar te hulp. Wederom is de openingsscène het beste gedeelte van de film en ebt de spanning, net als in het origineel, daarna snel weg. Aardig aan deze voor kabel-tv gemaakte sequel, en een verbetering ten opzichte van de eerste film, is het volslagen bezopen kat-en-muis-spel van psychopaat en slachtoffer aan het slot. WHEN A STRANGER CALLS BACK moet het meer van dergelijke gimmicks en een kille, macabere atmosfeer hebben dan van geloofwaardigheid en levensechte personages. Maar als date movie is-ie minstens zo effectief als de voorganger.
**1/2 Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #13, p11.
