Comedy is een lastig genre. Combineer het met horror en de kans op succes verdubbelt. Een grap die zijn uitwerking mist, wordt al snel vergeven als daar een ontploffend hoofd of een emmertje gore tegenover staat. Gelukkig zijn er ook horror-comedy’s die oprecht komisch zijn. We noemen EVIL DEAD 2, SHAUN OF THE DEAD en ZOMBIELAND. Maar of THE REVENANT zich tot die categorie mag rekenen…
In de Irakese woestijn voeren drie soldaten in hun voortrazende Hummer een pseudo-filosofische discussie, totdat – letterlijk – de dood erop volgt. En zo mag Bart (David Anders) in een zwarte zak naar huis, waar hij begraven wordt. Hoewel, begraven? Er zit geen benzine in de shovel die de grafsteen op z’n plek moet leggen. De steen zweeft dus nog wat onbestemd boven Barts graf, wanneer de begrafenisstoet zo zoetjesaan de kroeg opzoekt.
Zijn vriendin Janet (Louise Griffiths) is buitengewoon verdrietig. Zo verdrietig zelfs dat ze troost zoekt in de armen van Joey (Chris Wylde), de beste vriend van Bart. Maar terwijl Joey Janet van Jetje geeft, gebeurt er iets vreemds in het verse graf. Bart schuift het deksel van de kist, wandelt het mortuarium binnen en staat oog in oog met zijn dode spiegelbeeld. In paniek rept hij zich naar Joey’s huis, die op zijn zachtst gezegd verbaasd reageert op de herrijzenis van Bart. Wat blijkt: hij is een ondode van het type ‘revenant’: een zombie die mensenbloed nodig heeft om het rottingsproces tegen te gaan. Een soort vampier, maar toch net even anders. Vampieren vinden immers hun oorsprong in Oost-Europese folklore, terwijl een revenant (Frans voor ‘hij die is teruggekomen’) typisch West-Europees is.
Maar vrienden zijn vrienden, dus wat zich ontvouwt, is een heuse buddymovie. Als het duo in nachtelijk Los Angeles wordt overvallen, krijgt hun belager daar heel gauw spijt van. Bart en Joey krijgen de smaak te pakken – Bart heeft immers vers bloed nodig. Ze ontpoppen zich tot heuse vigilantes, burgerwachten van het ergste soort. En dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan, ook al krijgen ze nog zoveel media-aandacht en bewonderaars…
Voor een horror-comedy zit THE REVENANT best inventief in elkaar. Veel grollen, veel onverwachte wendingen, een nieuwe toepassing voor dildo’s, bloedkots die het meest aan een Mexicaanse bonenmaaltijd doet denken: voor ieder wat wils. Maar hoe origineel de film ook is, niet ieder grapje is even goed gelukt. En dan zijn de bijna twee uur die THE REVENANT duurt een hele lange zit. Persoonlijk kan ik irritante typjes als Joey niet langer dan 85 minuten verdragen. Maar als je Seth Rogen in ZACK AND MIRY MAKE A PORNO kunt waarderen, dan vindt je THE REVENANT zeker ook de moeite waard.
Di: Universal Pictures Benelux (Release op dvd en blu-ray: 7 maart). Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 maart 2012.
