William Shatner is een veelzijdig en productief artiest, en een vriendelijk mens. Als Star Trek’s Captain James T. Kirk veroverde hij van 1966 tot 1969 sterrenstelsels en huiskamers; hij is zanger (zijn nieuwste cd Seeking Major Tom, verscheen oktober jl.) en regisseur van de documentaire THE CAPTAINS. William (Bill voor vrienden, er zijn er 894.215 momenteel) is ook een fanatiek twitteraar. Als ik een tweet van hem krijg – ‘Happy Thanksgiving! My best, Bill’ – voel ik me geïnspireerd om verder te gaan met het belangrijke werk dat wij doen, hier bij Schokkend Nieuws.
Zoals hierboven beginnen met een overdreven lofprijzing, om het vervolgens toch vooral over jezelf en je prestaties te hebben; William Shatner is er nog veel bedrevener in. In THE CAPTAINS, de documentaire die hij maakte over alle captains die ooit in Star Trek op de brug stonden, kondigt hij aan dat hij een interessante vraag heeft voor Patrick Stewart (Captain Jean-Luc Picard in Star Trek: The Next Generation,1987 – 1994) en steekt vervolgens een monoloog af van circa vijf minuten! Stewart wacht geduldig af of er nog een vraag gaat komen. Want Bill, die kun je niets weigeren.
THE CAPTAINS, geschreven en geregisseerd door Shatner, is een documentaire uit 2011 waarin hij gezellig keuvelt met Stewart, Avery Brooks (van 1993 tot 1999 Captain Sisko in Deep Space Nine), Kate Mulgrew (Captain Kathryn Janeway van de Voyager, 1995 – 2000), Scott Bakula (Captain Jonathan Archer in Enterprise, 2001-2005), Chris Pine (STAR TREK, 2009) én Christopher Plummer. Die laatste is weliswaar nooit captain geweest, maar hij speelde wél de rol van Klingon-generaal Chang. En belangrijker, toen Plummer in 1950 verstek moest laten gaan bij een uitvoering van Henry V, bleek dat het moment waarop understudy Shatner doorbrak. Shatner, hij meldt het hier even in alle bescheidenheid, is namelijk ook Shakespeariaans acteur.
De naam van Star Trek-bedenker Gene Roddenberry valt tweemaal, die van Leonard Nimoy nog minder. In plaats daarvan praten de captains over het theater, de audities, de echtscheidingen, de dood of, als dat zo uitkomt, Chris Pine’s stuntwerk in UNSTOPPABLE. Shatners interviewtechniek is op z’n zachtst gezegd uitzonderlijk. Hij wacht Mulgrew op, vermomd als dakloze in een kartonnen doos met het opschrift ‘Captain Inside’, interrumpeert zijn gesprekspartners voortdurend en probeert mee te filosoferen met Brooks. Tevergeefs, want Brooks blijkt inmiddels zo gek als een deur. Shatner leert Pakula paardrijden, daagt Pine uit voor een wedstrijdje armworstelen en overvalt Stewart met de vraag: ‘What’s it like to be divorced?’
En verdomd – wie kan Bill nou iets weigeren? – Stewart schiet meteen vol en biecht op hoe angstig en onzeker hij was ten tijde van The Next Generation. Met Mulgrew heeft Shatner minder succes. Hij probeert de enige vrouwelijke captain uit de tent te lokken met conservatieve praat over vrouwen in leidinggevende posities, en krijgt meteen de kous op de kop. Voor het eerst zit de man die op sf-conventies iedere actrice die ooit in de serie zat complimenteert als ’the most beautiful girl ever to be in star trek’, met zijn mond vol tanden.
THE CAPTAINS is curieus en niet echt informatief, maar Shatners charme en zelfspot zijn ontwapenend. Bovendien zijn z’n gesprekspartners ook bepaald geen kleine persoonlijkheden, het waren immers ooit captains. En zo wordt een egoproject af en toe toch een geestige en onderhoudende battle of the ego’s.
Coypright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #94, februari 2012.
