Regisseur E. Elias Merhige gaf met het postmoderne bloedzuigersdrama SHADOW OF THE VAMPIRE blijk van het nodige talent. Na een stilte van vier jaar probeert hij een nieuwe draai aan het seriemoordenaarsthema te geven, maar het resultaat is helaas een steriele kruising tussen THE SILENCE OF THE LAMBS en SE7EN.
Agent Tom Mackelway (Eckhart) heeft vanwege een procedurefout een notoire ‘sex killer’ de dans laten ontspringen en wordt binnen de FBI op een zijspoor gezet. Op zijn afgelegen werkplek komt hij op het spoor van een nieuwe reeks moorden, onder andere op de man die Mackelway eerder had laten glippen. Ook de andere slachtoffers van verdachte Benjamin O’Ryan (Kingsley) blijken niet op goed geluk gekozen. Langzaam maar zeker beseft Mackelway dat hij en O’Ryan aan dezelfde kant staan in de jacht op de ultieme seriemoordenaar, de zogenaamde ‘suspect zero’, een man in wiens misdaden geen enkel patroon valt te ontdekken. Althans, voor gewone stervelingen. Zoals gezegd, SUSPECT ZERO doet zijn best om buiten de platgetreden paden te treden. Dat het moeilijk is het verhaal weer te geven zonder cruciale plotwendingen prijs te geven, is op zichzelf een goed teken. Het gegeven van de volstrekt willekeurig opererende seriemoordenaar is intrigerend en biedt aanknopingspunten te over voor suspense. Het camerawerk is beklemmend, met name in de scènes waarin Kingsley de gedragspatronen van de titelfiguur probeert te doorgronden. Over Kingsley gesproken: na SEXY BEAST zet de kale man opnieuw een prachtige creep neer. Wie had ten tijde van GANDHI vermoed dat Kingsley juist in dit soort duistere rollen zou uitblinken? Eckhart daarentegen komt aanzienlijk minder uit de verf. Aan zijn talent zal het niet liggen, getuige films als IN THE COMPANY OF MEN, maar in de rol van Mackelway is hij houterig, passief en slaagt hij er niet in om de sympathie van de kijker te winnen. De randfiguren zijn wandelende clichés, zoals Mackelway’s collega en ex-vrouw (Moss, bekend van THE MATRIX) en zijn sceptische chef. Als zoveel films met een intrigerende premisse heeft SUSPECT ZERO de grootste moeite het verhaal tot een bevredigend einde te brengen. De film begint schreeuwend, maar eindigt op een fluistertoon. Binnen het genre van de serial killer flick is SUSPECT ZERO dan ook niet meer dan een solide middenmoter. Het meeste genot heb ik nog beleefd aan sommige kleine, voor het verhaal onbetekenende details. Scènes zoals die waarin de gedesillusioneerde Mackelway zijn ongeïnteresseerde collega’s in Albuquerque begroet met ‘I’m Tom, guys’ verraden het latente talent van Merhige. ** Copyright Matthijs Linnemann. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, p42.
