Met de NASA blijft het oppassen. In diverse recente direct-to-video producties komt deze instelling naar voren als een bedrijf met meerdere geheime agenda’s. Zo ook in SPIDERS, waarin een met buitenaards DNA geïnjecteerde spin uit een verongelukte space shuttle tevoorschijn kruipt.
De NASA probeert het incident te verdoezelen, maar doortastende journaliste Marci Ayre (Lana Parrilla) volgt het spinnenspoor naar een geheim ondergronds laboratorium, waar ontoelaatbare experimenten plaatsvinden. Intussen groeit de spin tot enorme proporties en zaait dood en verderf onder de bevolking.
SPIDERS combineert handig de plot van ALIEN (Ridley Scott, 1979) met die van de verrukkelijk hysterische EARTH VS THE SPIDER (Bert I. Gordon, 1958), een film die wordt beschouwd als de ultra-low-budget versie van Jack Arnolds TARANTULA (eveneens 1958) en in 2001 door Scott Ziehl opnieuw verfilmd voor de direct-to-video markt. Omdat spinnen nu eenmaal enge beesten zijn en reuzenspinnen dubbel eng, is het in de vlot gemaakte SPIDERS hollen, draven en oorverdovend gillen geblazen. ‘Jesus, it’s like a bad science fiction movie’, hijgt de dappere Marci, maar dat doet deze energieke film toch tekort, want spiders slaat dankzij indrukwekkende cgi-effecten geen slecht figuur tussen soortgelijke werkjes. Ere wie ere toekomt. Aan de andere kant, hoeveel films over eight-legged freaks kan een mens verstouwen?
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #57, herfst 2002.
