Iedere slasherfilm kent zijn ‘last girl’; het meisje dat de hele film de moordenaar te slim af is en steevast aan het slot nog in leven is. Neve Campbell was het in SCREAM, I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER had Jennifer Love Hewitt en in de HALLOWEEN-serie vlucht Jamie Lee Curtis al een kwart eeuw voor haar gemaskerde achtervolger, beter bekend als Michael Myers. Ook in RESURRECTION komt Curtis opdraven, maar voor wie dacht dat de goeie ouwe Jamie voor altijd het laatste meisje – pardon vrouw – is, kan de volgende mededeling hard aankomen. In het zevende vervolg van melkkoe HALLOWEEN is het namelijk niet Jamie, die zich aan het slot vermoeid maar opgelucht laat opvangen door politie en brandweerpersoneel, maar iemand anders.
Een verstandiger beslissing van dit geankerde HALLOWEEN-icoon kunnen we ons niet voorstellen. Geen zichzelf respecterende acteur wil negentig minuten lang in het nietszeggende HALLOWEEN: RESURRECTION paraderen. De serie begon in 1978 zo veelbelovend met de meest lucratieve onafhankelijk geproduceerde film van de eeuw (totdat THE BLAIR WITCH PROJECT die titel overnam). John Carpenter stond aan het roer en men wist dat het goed zat. Voor de opvolger, drie jaar later, nam Rick Rosenthal plaats op de regiestoel en die slaagde erin een redelijk geslaagde opvolger te vervaardigen. RESURRECTION, wederom geregisseerd door Rosenthal, is daarentegen saai, niet eng en futloos. Zonder de hete adem van een meesterwerk in zijn nek bakt Rosenthal er helemaal niets van en dat maakt nummertje acht met stip de slechtste uit de gehele serie.
Sean Patrick Thomas (bekend als a-ritmische danser in SAVE THE LAST DANCE en zeer curieus aangekondigd met een special guest appearance) speelt één van de jongeren die uitverkozen zijn om tijdens Halloweennacht in het oude huis van Michael Myers te verblijven, terwijl internetters over de hele wereld kunnen meekijken middels digitale camera’s die op de hoofden van de deelnemers zijn bevestigd. Dat levert voornamelijk grofkorrelige en draaierig makende subjectieve shots op. Veel animo voor de internetshow is er ook niet. De film toont maar één groep toeschouwers; beschonken jongeren op een feestje, die zich nagenoeg de hele film afvragen of het wel allemaal echt is wat ze zien. Omdat een vervallen huis voor de modale websurfer geen greintje spanning oplevert (en voor de geharde SN lezer ook niet), tracht de organisator (rapper Busta Rhymes) van alles om de kids de stuipen op het lijf te jagen. En o ja, de doodgewaande Michael Myers komt zelf ook langs. In een gekunstelde uitleg leren we dat niet hij, maar een politieman onthoofd werd aan het slot van het lang niet onaardige vorige deel: HALLOWEEN: H20.
Op zich geen slecht idee om reality-tv en multimedia in verband te brengen met een ouderwetse moordenaar. Wellicht iets te laat, nu de golf reality-films (SERIES 7, 15 MINUTES, SHOWTIME) alweer een jaar achter ons ligt, maar internet, niet zelden in het nieuws vanwege pedofielennetwerken, het beramen van aanslagen en op zich al een poel des verderfs, leent zich nog wél prima voor een interactieve confrontatie met het kwaad. Zie bijvoorbeeld ook het binnenkort verschijnende FEARDOTCOM. De mogelijkheden worden hier echter niet uitgebuit. Het internet wordt gebruikt als verlengstuk van de tv en dat reality-gegeven is niks nieuws. De Amerikanen kunnen een voorbeeld nemen aan het Japanse ST. JOHN’S WORT dat de nieuwe media wél doeltreffend benut. En dat betekent dus niet doelloos ronddolen in een oud huis met een camera op je kop.
Om aansluiting te vinden met de hedendaagse jeugd is Busta Rhymes ingehuurd, de zoveelste rapper die zich laat zien in horrorfilms (Snoop Doggy Dog, Coolio, LL Cool J en Rah Digga gingen hem voor). Rhymes, een allerminst getalenteerde acteur, gedraagt zich alsof hij in zijn zelfgeschreven toneelstuk acteert (‘Oh, who rings the doorbell so late?’). Met zijn gewoonlijk zo rijke woordenschat is het ook al slecht gesteld. Verder dan een lullige one-liner als ‘Trick or treat, muthafucka!’ komt de rapper niet.
En Michael Myers, die loopt er nog steeds humorloos bij, laat zich in zijn bezigheden nog wel eens afleiden door omstanders, heeft inmiddels de zesde verandering aan zijn masker doorgevoerd (weer een groef in zijn gelaat erbij om hem enger te maken) en is nog steeds vergroeid met zijn keukenmes. En daar ligt meteen één van de vele euvels van HALLOWEEN 8. Michael is ongeinspireerd, gaat stukken minder bloederig te werk en biedt meer van hetzelfde. De makers hadden beter naar Carpenter moeten luisteren, die zo graag had gezien dat Michael in de ruimte zou belanden. Dan heeft Jason het toch beter bekeken.
Copyright Ruben van Eijl. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #56, p12.
