Een groepje wetenschappers daalt per onderzeeër af naar de diepste diepten van de oceaan om de verdwijning van een eerdere expeditie te onderzoeken. In een onderzees grottencomplex stuit men op een zogenaamde DNA -accelerator, uitgevonden ten behoeve van biologische oorlogsvoering, maar inmiddels op eigen houtje bezig het aanzien van het maritieme leven ingrijpend te veranderen. Een reuzenkwal, een muterende sliert zeewier en een handjevol andere griezeligheden bevestigen ten overvloede het gelijk van Greenpeace: don’t fuck with nature!.
Onder het motto ‘beter slecht gejat dan goed verzonnen’ draaide scenarist Coleman een fletse rip-off van THE ABYSS en ALIENS in elkaar, waar de regisseur op zijn beurt weinig kleur aan wist toe te voegen. Gezien diens staat van dienst (PIECES/MIL GRITOS TIENE LA NOCHE, SLUGS/LA MUERTE VISCOSA) verwondert dat niet echt en bovendien: voor een beetje behoorlijk plagiaat moet je in Italië zijn, dat is bekend. Soap-fans zal het misschien deugd doen maar liefst twee tv-coryfeeën in de cast aan te treffen. Scalia verdiende zijn sporen in Dallas en Wise was de ogenschijnlijk brave huisvader die dochter Laura Palmer vermoordde in Twin Peaks. En natuurlijk is het altijd nuttig er, bij monde van ijzervreter Ermey, aan herinnerd te worden waar de afkorting NATO ook alweer voor staat: never a thing organized!.* Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #0, p4.
