De Britse recensenten hadden bij de bioscooprelease geen goed woord over voor OCTANE. Onterecht, want in de juiste stemming valt er een hoop lol te beleven aan deze curieuze road movie.
OCTANE draait om een nachtelijke autorit van een moeder en een dochter, die gaandeweg ontspoort tot een Lynchiaanse nachtmerrie. Onderweg wordt het duo ondermeer geplaagd door een takelwagenchauffeur die opzettelijk crashes veroorzaakt, een stel dat foto’s maakt van verkeersslachtoffers en een schijnbaar onschuldige liftster. Tot overmaat van ramp stapt de dochter na een ruzie over in een camper, waarna moederlief de achtervolging moet inzetten. Het suggestieve camerawerk in combinatie met de doeltreffende elektronische muziek van Orbital weet aan ieder shot een dreigende lading mee te geven. Zelfs donut-stalletjes en snoepautomaten zijn potentiële gevaren, als we de beelden moeten geloven. Regisseur Marcus Adams (die eerder LONG TIME DEAD regisseerde) jongleert met elementen uit CRASH, SPOORLOOS en THE HITCHER. Wat OCTANE echter onderscheidt is het eigenwijze script van Stephen Volk. Toegegeven, de film grossiert in ongeloofwaardige plotwendingen, maar deze worden met zoveel gevoel voor timing en bravoure geserveerd, dat je je met plezier laat meeslepen. Voor wie mee kan gaan in de suggestieve nonsens is OCTANE dan ook een uiterst spannende en sfeervolle thriller, die vooral in het eerste uur de aandacht moeiteloos weet vast te houden. Wanneer het mysterieuze naar de climax toe plaats moet maken voor het logische, boet de film dan ook flink aan kracht in. Een typisch geval van de reis die interessanter is dan de bestemming. *** Copyright Eric van der Woude. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #64, p48.
