De Necronomicon bestaat niet. Het is een verzinsel van de Amerikaanse auteur van griezelverhalen H.P. Lovecraft (1890-1937) die het gelijknamige duivelsboek – geschreven door de ‘waanzinnige Arabier Abdul Alhazred’ – in zijn werk meermalen ten tonele voerde. Alleen verstokte Lovecraft-fans geloven dat het echt bestaat.
De verklaring voor het feit dat het nog nooit boven water is gekomen zou zijn dat er slechts een luttel aantal exemplaren is overgeleverd, die zich bovendien op plaatsen bevinden waartoe een gewone sterveling geen toegang heeft. Met de Necronomicon heeft Lovecraft zijn opvolgers een prachtige kapstok aangereikt om de eigen fantasieën aan op te hangen. Eén van hen, Brian Yuzna, liet het niet bij fantaseren alleen en bedacht het concept voor een episode-film, met het duivelsboek als rode draad. In de raamvertelling van de film betreedt schrijver H.P. Lovecraft (een onherkenbaar gegrimeerde Jeffrey Combs) een mysterieuze bibliotheek waar hij op slinkse wijze de hand weet te leggen op een exemplaar van de Necronomicon. Eenmaal opengeslagen inspireert het boek Lovecraft tot drie vertellingen: The Drowned, The Cold en Whispers. In de eerste, geregisseerd door de Fransman Christophe Gans, probeert Edward De La Poer (Payne) zijn dode geliefde weer tot leven te wekken; het tweede, geregisseerd door de Japanner Shu Kaneko, behandelt de liefde tussen een muzikante (Bess Meyer) en een geleerde (Warner) die het recept voor het eeuwige leven heeft gevonden. Het derde verhaal nam Yuzna zelf voor zijn rekening en gaat over een zwangere politie-agente (Coleman) die in de krochten van de hel afdaalt. In de raamvertelling tenslotte ontsnapt de overmoedige schrijver op het nippertje aan het monsterlijke wezen dat hij met het openslaan van de Necronomicon heeft wakker geroepen. Hoewel de makers NECRONOMICON beschouwen als een ode aan de man die Stephen King en Robert Bloch het vak leerde, tonen ze zich op één punt opvallend oneerbiedig. Waar Lovecraft slechts tipjes van de sluier oplichtte en de onheilspellende suggestie verkoos boven de plastische beschrijving, richten Yuzna en de zijnen een ware orgie van special effects aan. Iets dat de verwende kijker van vandaag de dag hen waarschijnlijk nauwelijks kwalijk zal nemen. .[bespreking in het kader van The Weekend of Terror XI; zonder puntenwaardering].-. Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #12, p8.
