In het Indonesische MACABRE valt een groepje vrienden in handen van een slagersfamilie… en zij staan op het menu! Mag het een onsje méér zijn?
Adjie, zijn hoogzwangere vrouw Astrid, zijn zus Ladya en hun vrienden Alam, Eko en Jimmy zijn op weg naar het vliegveld van Jakarta. Onderweg komen ze een liftster tegen. Maya claimt beroofd te zijn en wil graag naar huis gebracht worden. Daar aangekomen worden ze voorgesteld aan Maya’s familie. Moeder Dara staat erop staat dat de vrienden blijven eten. Ladya is de enige die er een slecht voorgevoel over heeft; het huis hangt vol opgezette dieren, wapens en vreemde foto’s… en wat zit er toch in die zware vuilniszak die Maya’s broer Adam door de tuin zeult?
Regisseurs en schrijvers Kimo Stamboel en Timo Tjahjanto, die onder de naam The Mo Brothers op de titelrol verschijnen, introduceerden de onheilspellende moeder aan het hoofd van deze familie al in DARA (2007). Deze korte film werd opgenomen in de door de Nederlandse producent San Fu Maltha en genreveteraan Brian Yuzna geproduceerde omnibusfilm TAKUT: FACES OF FEAR. Kennelijk met zoveel succes dat er een avondvullende film van gemaakt mocht worden. Het resultaat, MACABRE, werd opgepikt door meerdere festivals, waaronder het Amsterdamse Imagine. MACABRE stamt alweer uit 2009 en in ieder geval Tjahjanto heeft sindsdien niet stilgezeten; hij is één van de regisseurs van de onder genrefans breed geanticipeerde horroranthologie THE ABC’S OF DEATH, tussen andere talentvolle filmmakers als Nacho Vigalondo en Ti West. Een naam om in de gaten te houden dus.
Want in MACABRE wordt heel degelijk werk geleverd. De Mo Brothers laten er geen gras over groeien: na een korte aanloop, waarin de personages allemaal hun eigen vluchtige introductie krijgen, gaat het bloedvergieten van start. Al vroeg in de film worden we getrakteerd op onthoofdingen, versplinterde botten en een doorgesneden hand. En dat is nog maar het begin. De afdelingen make-up en special effects hebben overuren gedraaid. Gorehounds kunnen hun hart ophalen.
Tussen al dat geweld blijft de suspense een beetje achter. Er zijn best spannende scènes, zoals een achtervolging in het bos, maar de film moet het toch vooral hebben van het betere hak- en snijwerk. Ook de geloofwaardigheid is soms ver te zoeken: waarom de vrienden, toch onderweg naar het vliegveld, het huis niet al veel eerder verlaten is me een raadsel. Dat Adjie en Astrid rustig een dutje gaan doen in het huis van mensen die ze net ontmoet hebben is een beetje vreemd te noemen. En dan zijn er nog die politieagenten die na ongeveer een uur speeltijd komen opdagen. Deze gedragen zich zó klunzig dat we niet aan de indruk kunnen ontkomen dat ze louter ten tonele worden gevoerd om de body count nog wat op te krikken.
Maar genoeg gemuggenzift. MACABRE doet ook een hoop goed. De film ontkomt niet aan de bekende cliché’s, maar weet die zó in te zetten dat ze toch werken. De Mo Brothers begrijpen ook dat je niet te veel hoeft uit te leggen over de motieven van de moordenaars: er word gehint naar een bovennatuurlijk randje maar de rest laten ze aan de verbeelding over.
Complimenten ook voor de casting. Shareefa Daanish zet een glansrol neer als Dara. Met een gestoorde blik in haar verder uitdrukkingloos gezicht en pratend met een griezelig monotone stem, is ze een huiveringwekkende verschijning. En wanneer ze in de laatste akte haar haren losgooit, eindelijk dat kalme masker laat zakken en de overbekende kettingzaag tevoorschijn komt, weet ze ons helemaal voor zich te winnen. Hoe groot het cliché ook is, een moordlustige matriarch met een ronkende kettingzaag zal zelden vervelen.
DI: FilmFreak. Release: 24 september 2012 . Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Gepubliceerd op 23 september 2012.
