Bijen. Volgens natuurkenner Dr. Jac. P. Thijsse ‘een vlijtig en nuttig volkje’. Filmmakers echter, zijn overwegend angel-gefixeerd en dat verklaart de slechte reputatie van de donzige zoemertjes in de cinema en hun voortdurend groeiende filmografie.
Misschien is het allemaal begonnen met het zes minuten durende amateurfilmpje STING!!!! (Alan P. Tadzinsky, 1961). Hierin worden de optredende karakters met handenvol felgeel geschilderde balletjes papier bekogeld, waarop zij gillend, maaiend en klauwend ter aarde storten en reddeloos sneven. sting!!!! was destijds een hilarisch succes op amateurfestivals in de VS en vermoedelijk de eerste film waarin ‘killer-bijen’ de voltallige cast uitroeien. Afrikaanse killer-bijen terroriseerden ons in THE DEADLY BEES (Freddie Francis, 1966), KILLER BEES (Curtis Harrington, 1974), THE SAVAGE BEES (Bruce Geller, 1976), THE SWARM (Irwin Allen, 1978; ooit door filmblad Skoop uitgeroepen tot Meest Thrillerloze Thriller Aller Tijden), TERROR OUT OF THE SKY (Lee H. Katzin, 1978), THE BEES (Alfredo Zacharias, 1979) en DEADLY INVASION: THE KILLER BEE NIGHTMARE (Rockne S. O’Bannon, 1995). Eervolle vermelding verdient de prettig gestoorde INVASION OF THE BEE GIRLS (Denis Sanders, 1973), waarin voluptueuze vrouwen in steriele maar seksueel actieve killer-bijen veranderen en toegesnelde wetenschappers een – gelukzalige – dood indrijven met hun onverzadigbare lusten… Voorlopige hekkensluiter in de reeks is het voor kabel-tv gemaakte KILLER BEES, waarin Sheriff Lyndon Harris (Howell) zijn stadje Sumas, Washington, ziet belaagd door Afrikaanse killer-bijen, uitgezet door een malafide Mexicaanse imker. Zoals gebruikelijk in de tv-sector worstelt Harris voornamelijk met relatieproblematiek: zijn vrouw (Nelson) wil hem verlaten voor een vertegenwoordiger in schoonmaakartikelen, zijn zoon (Fisher) is van hem vervreemd en de inwoners van Sumas wantrouwen hem om een veelheid van redenen. En dan zijn daar nog die killer-bijen, niet meer dan een cgi-wolk zwarte balletjes, die op gezette tijden op personages neerdaalt. Die vallen dan gillend, maaiend en klauwend om en geconstateerd kan worden dat er – met uitzondering van de introductie van cgi en een sterke dip in het pretgehalte – sinds STING!!!! de afgelopen veertig jaar bijzonder weinig is veranderd. killer bees toont nog eens aan dat bijen niet voor bad guys zijn geschapen en geen veelbelovende stof voor het thriller-genre opleveren. Een fletse, weeë, oninteressante film. * Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #64, p48.
