De intro van INBRED hakt er letterlijk meteen in; een bekakt Engels stel wordt door hun knecht met een bijl bewerkt. Het heeft niets met de rest van de film te maken, maar maakt wel direct duidelijk wat voor vlees we in de kuip hebben; een lekker goor en immoreel horrorfilmpje. Niet ieders cup of tea, maar wij lusten er wel pap van!
Bij wijze van taakstraf moeten vier jongeren onder begeleiding van twee maatschappelijk werkers een weekend doorbrengen in het dorpje Mortlake, ergens op het Engelse platteland. De eigenaardige dorpsbewoners lijken in eerste instantie best vriendelijk maar algauw wordt duidelijk dat het eigenlijk sadistische idioten zijn en vliegen bloed, ingewanden en ledematen je om de oren.
INBRED was verleden jaar te zien op het Imagine filmfestival en was daar een flink succes. Regisseur Alex Chandon verzorgde zelfs een gezellige muzikale introductie bij zijn film met een paar straatmuzikanten die hij ergens in Amsterdam had opgepikt. Dat vat de film wel goed samen: dikke pret… mits je van gore en botte grappen houdt.
Het verhaal heeft niet veel om het lijf en echt eng of spannend wordt INBRED ook niet. Grootste makke van de film is het onevenwichtige eerste half uur. Na de spetterende proloog volgt een iets te lange en serieuze introductie van de jongeren en hun begeleiders, waarna we weer terugschakelen naar de toon waarmee de film begon. Toch is INBRED een erg vermakelijke film. De makers hebben een groot aantal creatieve manieren bedacht om hun personages het loodje te laten leggen. Eén van de smerige hoogtepunten is tegelijkertijd een dikke knipoog is naar de 3D-hype: dood door een overdosis poep. De gore-effecten zijn maf en over de top maar worden effectief in beeld gebracht in een mix van CGI en ouderwets handwerk.
Ook behoorlijk maf zijn de dorpsbewoners wat, gezien de titel van de film, niet zo verwonderlijk is. De acteurs hebben er duidelijk plezier in hun personages zo sadistisch en leip mogelijk neer te zetten. Vooral Jim, de leider van het zooitje ongeregeld, en Podge, een jukdragende moloch met dikke brillenglazen en kettingzaag, zijn hilarisch. Een aantal kleinere rollen zijn wat minder ‘geloofwaardig’ en lijken door de carnavalspruik en valse tanden regelrecht afkomstig uit een sketch van Monty Pyton. Ook de protagonisten komen ondanks hun uitgebreide introductie wat minder goed uit de verf. De jongeren zijn eigenlijk vooral irritant en de twee begeleiders veel te naïef. Aan de acteurs ligt het niet. De personages hebben gewoon te weinig diepgang om er enige sympathie voor te kunnen voelen.
De gevoelige kijker zal de film wellicht te sadistisch of zelfs moreel verwerpelijk vinden maar houd je van splatter en ben je niet vies van een foute grap dan is INBRED zeker de moeite van het bekijken waard.
DI: Paradiso (release op dvd/blu-ray: 24 januari 2013). Copyright Erik van ’t Holt. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #100, februari 2013.
