Dr. Evan Rendell (Drake), vanwege zijn orgastische gegiechel in tijden van stress ook wel Dr. Giggles genoemd, ontsnapt uit het gesticht Tarawood en keert naar zijn geboorteplaats Moorehigh terug. Daar werd zijn vader – een huisarts die ooit zeven patiënten aan zijn medische experimenten opofferde – door woedende dorpelingen gestenigd en Dr. Giggles (eens een briljant chirurg, maar nu een levensgevaarlijke psychopaat) is vastbesloten de voltallige bevolking van Moorehigh uit te roeien in een wraakoefenig zonder weerga.
DR. GIGGLES opent met een omineus citaat van Hippocrates (‘For extreme illnesses, extreme treatments are most fitting’) en sleurt de toeschouwer in razende vaart mee door reusachtige bloedvaten, terwijl op de soundtrack een kakofonie van hard rock probeert op te boksen tegen soppige, vaaglijk onsmakelijke geluidseffecten. Deze aan FANTASTIC VOYAGE herinnerende ouverture zet de trend voor wat volgt: een blood fest, zonder terughouding, merites, mores, moraal of zelfs maar noemenswaardige plot – wat Amerikanen zo beeldend een body count movie noemen.
Kortom, Dr. Giggles gooit de beuk erin, niet verzuimend bij elke vindingrijke slachtpartij een als hilarisch bedoeld bon mot te plaatsen. Als hij tenslotte zelf dodelijk gewond ineenzakt en zijn laatste wisecrack afgeeft (‘Is there… is there… a doctor in the house?’), is de toeschouwer deze combinatie van verbale lichtvoetigheid en genadeloze exploitatie waarschijnlijk apezat.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #10, december 1993.
