Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Nadat Gareth Evans het actiegenre op z’n kop zette met de Indonesische vechtfilms THE RAID en het vervolg THE RAID 2: BERANDAL, keerde de Britse regisseur terug naar het moederland voor zijn passieproject APOSTLE: gruwelhorror in een 19e-eeuwse gemeenschap.
Godsdienst is het opium van het volk, schreef Karl Marx eens. Het kan bijna niet anders dan dat Gareth Evans die uitspraak in zijn achterhoofd had toen hij het verhaal verzon van een opiumverslaafde die in 1905 een religieuze cult infiltreert om zijn ontvoerde zus terug te krijgen. En zo is er wel meer dat doet denken aan Marx, want de door schaarste en radeloosheid gedreven mensheid die Evans ons in zijn bloederige Netflixproductie laat zien, is er een die tot alles in staat lijkt te zijn. APOSTLE is Britse folkhorror waarin zelfs de paganistische goden niet langer veilig zijn voor manipulatie.
Dan Stevens (vorig jaar nog te zien in Tim Smits KILL SWITCH) speelt de aan opiumverslaafde Thomas Richardson; een mislukte telg van een rijke, industriële familie, die na een periode in China naar huis keert, alwaar hij midden in het kidnapdrama valt. Er is een brief bezorgd waarin een religieuze sekte losgeld eist voor zus Andrea (Lucy Boynton). Als de vader gewoon met een geldkoffertje naar het eiland Erisden afreist, kan hij vervolgens met zijn dochter terugzeilen. Simpel zat. Maar de familie voelt onraad en zo wordt besloten dat zwart schaap Thomas undercover naar het eiland afreist om zodoende zus Andrea vrij te krijgen.
Zoals Evans met THE RAID een eigen draai gaf aan actieconventies zoals die in DIE HARD en ASSAULT ON PRECINCT 13 waren ontwikkeld, sluit hij met APOSTLE op eigen wijze aan bij de Britse folkhorrortraditie die we kennen van THE WICKER MAN en WITCHFINDER GENERAL. Na een stormachtige boottocht belandt Thomas in een gesloten gemeenschap, die leeft volgens de ideeën van predikant Malcolm (Michael Sheen). Malcolm ontdekte het eiland samen met zijn broers en ontwierp er een samenleving waarin klassenverschillen en persoonlijk bezit verdwenen zijn. Een schijnbaar perfecte samenleving dus, maar zoals elke genrefan weet is daar wel een prijs aan verbonden. Want waarom is er dan toch een avondklok ingesteld? Zetten dorpsbewoners elke avond een kopje bloed voor de deur? En wie is toch die ‘she’ waar telkens aan gerefereerd wordt?
Te veel uitwijden zou een belangrijk deel van APOSTLE’s mysterie prijsgeven, maar dat bloed er een belangrijke rol in speelt kunnen we in ieder geval wel verklappen. Waar de film in het eerste uur kijkt als een traditioneel mysterie (cameraman Matt Flannery filmt het afgelegen dorpje als een schaduwwereld van hutten en tunnels, waar publieksgeheimen zich in de schaduwen schuilhouden), worden in het tweede deel de gruwelijke geheimen van de gemeenschap in vol daglicht prijsgegeven, met martelwerktuigen en afgeknipte vingers die geïnspireerd lijken door de grotesken van de grand Ook H.P. Lovecraft kijkt op de achtergrond mee, want Thomas heeft al snel door dat het woord van God dat gepreekt wordt niet overeenkomt met het christelijke geloof waarmee hij zelf is opgevoed.
Al dit soort bespiegelingen ten spijt, werkt het alleen wanneer de film ook spannend is en je in haar mysterie meesleept. Dat doet APOSTLE. Eén keer sprong ik op van de bank, toen Thomas door een ondergrondse tunnel kroop (speciale vermelding voor een kaalgeplukt kippenlijkje). Vaker zat ik met zweet in de handen wanneer Thomas na de avondklok door het dorpje sluipt op zoek naar aanwijzingen die hem naar zijn zus zullen leiden. En al werkt Evans duidelijk met een beperkt budget en zijn die twee uur wel wat lang om het mysterie vol te houden, wie aan het eind van APOSTLE nog onbewogen in zijn stoel zit, draait zichzelf net zo hard een rad voor de ogen als de bewoners van Erisden.
Distributeur: Netflix. Te zien vanaf 12 oktober 2018. Copyright Guus Schulting. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 30 oktober 2018.
