Drieentwintig medewerkers van Schokkend Nieuws stuurden een lijstje met hun vijf favoriete genrefilms. Negenendertig titels in totaal. In Schokkend Nieuws #117 publiceerden we onze top 10 voor 2015. Vanaf vandaag publiceren we elke dag een paar van die individuele lijstjes en dan op nieuwjaarsdag, om het jaar in stijl af te sluiten, de volledige toplijst. Houd er rekening mee: de deadline voor deze lijstjes was al in november, wat de omissie van sommige films (zoals STAR WARS: THE FORCE AWAKENS) kan verklaren. Dit is de tweede portie lijstjes, de eerste vind je hier.
Hans Dewijngaert is de man van de vooruitziende blik, met voorbeschouwingen op CHAPPIE en JURASSIC WORLD dit jaar. Ook besprak hij het Belgische LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT.
- THE DUKE OF BURGUNDY (Peter Strickland). Het ultieme FIFTY SHADES OF GREY-antidotum waarin elke knisper, elke prikkel, elk stofdeeltje dat opwaait met de grootste zorg in beeld gebracht wordt: vintage film.
- BIRDMAN OR (THE UNEXPECTED VIRTUE OF IGNORANCE) (Alejandro González Iñárritu). Theater als verhevigde vorm voor het leven: de metafoor is niet nieuw, maar deze MacBeth van de 21e eeuw tilt ‘m zowaar naar een nóg hoger niveau in visueel eindeloos mooie longtakes.
- IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). De werkelijkheid lijkt altijd een tikje scheef te hangen in een visueel prachtige ode aan Carpenter en Craven en dus voorstedelijke paranoia op z’n best.
- THE BABADOOK (Jennifer Kent). De engste monsters houden zich diep in ons onderbewuste verscholen, maar ooit klauwen ze zich een weg naar boven.
- ICH SEH, ICH SEH (Severin Fiala, Veronika Franz). Bevreemdend en beangstigend, deze broeierige en beklemmende arthouse horrorfilm die wel door Haneke en Cronenberg beïnvloed lijkt met als bonus een lekkere twist.
Jan Doense is een van de oprichters van Schokkend Nieuws en maakt zich als producent van House of Netherhorror hard voor de genrefilm van Nederlandse bodem.
- THE BABADOOK (Jennifer Kent). Beste instant horrorklassieker van het jaar. Vooral dankzij dat jongetje.MAD
- MAX: FURY ROAD (George Miller). Beste hallucinerende road trip van het jaar. Met dank aan Imperator Furiosa, Immortan Joe en natuurlijk Junkie XL.
- INSIDE OUT (Pete Docter, Ronnie Del Carmen). Beste Pixar-film van het jaar. Intelligent, ontroerend en onwaarschijnlijk fantasievol.
- FROM THE DARK (Conor McMahon). Beste low-budget horrorfilm van het jaar. Of hoe je met een minimaal budget maximaal effect kunt sorteren.
- IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). Beste venerische horrorfilm van het jaar. Met een openingsscène die inslaat als een bom.
Redactielid Hedwig van Driel schreef dit jaar naast recensies van THE DUKE OF BURGUNDY en DON’T LOOK NOW ook uitgebreide essays over televisieseries en kick-ass girls and wonder women, en maakte ons wegwijs in het oneindige STAR WARS-universum. Op haar eigen site schrijft ze een wekelijkse column over popcultuur.
- MAD MAX: FURY ROAD (George Miller). Een reboot/sequel, dertig jaar na de meest recente film. Geregisseerd door een man van bijna tachtig. De beroemde hoofdrolspeler van de oude films vervangen. Wie had gedacht dat dit zou kunnen leiden tot een van de meest enerverende films in jaren? Tot een film die van het doek spat, en waarbij je na een halfuur bedenkt dat je misschien je mond eens dicht moet doen? Tot een film die bovendien ondanks een haast absurd minimalistische plot je nog dagen aan het denken zet? Petje af, George.
- THE LOBSTER (Yorgos Lanthimos). In het vervolg ga ik films niet meer bizar noemen, of krankjorum. In het vervolg noem ik zulke films gewoon Lanthimosiaans. Na DOGTOOTH laat de Griekse Yorghos Lanthimos zien dat hij ook in het Engels, met grote sterren in z’n cast, strak de regie kan houden over zijn consistent absurde werelden. THE LOBSTER weet de balans tussen gortdroge humor en existentiële horror perfect te bewandelen – en toen ik om me heen keek tijdens het laatste shot zat iedereen in de zaal door zijn of haar vingers te gluren.
- CRIMSON PEAK (Guillermo del Toro). Oké, Guillermo del Toro had wellicht beter set designer of cinematograaf kunnen worden in plaats van regisseur. In ieder geval in plaats van schrijver. Toch zijn van CRIMSON PEAK me de plotgebreken niet bijgebleven; wel spoken de prachtige beelden, overdadige kostuums en gotische sfeer nog door. De filmliefde druipt van het scherm, en het schrapen van de lepel van Jessica Chastain door een kom pap is het meest sinistere geluidseffect in tijden.
- EX MACHINA (Alex Garland). Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik van EX MACHINA moet denken. Is het nu seksistisch of juist feministisch? Is het zo slim als het zelf denkt te zijn of weet het alleen goed intelligentie te suggereren? Waarom is het dansen van Oscar Isaac zo aanstekelijk, en waarom ziet hij er zelfs met die belachelijke baard nog zo goed uit? Er zijn betere films dan EX MACHINA gemaakt dit jaar, maar er zijn er maar weinig waar ik zowel tijdens als achteraf zo op heb zitten puzzelen – en dat is nou precies wat goede sciencefiction zou moeten doen.
- WHAT WE DO IN THE SHADOWS (Jemaine Clement, Taika Waititi). Taika Waititi is aangenomen om THOR: RAGNAROK te regisseren. Het is te hopen dat hij daar zijn droogkloterige gevoel voor humor op los mag laten. Harder gelachen dan om “werewolves, not swearwolves” en een aantal andere momenten uit de pseudo-vampierdocu WHAT WE DO IN THE SHADOWS heb ik het afgelopen jaar niet.
Roel Haanen schreef dit jaar een uitgebreid overzicht van de carrière van Kurt Russell en vroeg zich in de grote STAR WARS-special af of de prequels nu écht zo slecht zijn als iedereen zegt.
- MAD MAX: FURY ROAD (George Miller).
- EX MACHINA (Alex Garland).
- YOUNG ONES (Jake Paltrow).
- IT FOLLOWS (David Robert Mitchell).
- THE BABADOOK (Jennifer Kent).
Filmmuziekspecialist Erik van ’t Holt besprak in zijn eigen soundtrackrubriek dit jaar o.a. filmmuziek van John Carpenter, John Williams en Claudio Simonetti, en de Junkie XL soundtrack van MAD MAX: FURY ROAD. Ook houdt hij je via onze website elke zondag op de hoogte van wat er die week op genregebied op dvd, blu-ray en VOD is uitgekomen.
- MAD MAX: FURY ROAD (George Miller). Moeder van God, wat een rit!
- THE VOICES (Marjane Satrapi). Creepy, grappig en soms ontroerend.
- WE ARE STILL HERE (Ted Geoghegan). Spannende en lekker gory ode aan Fulci.
- IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). Horrorfilm die je prima met vrienden kunt kijken die niet van horror houden.
- THE LOBSTER (Yorgos Lanthimos). Heerlijk absurd.
· Eervolle vermeldingen: DEATHGASM (lekker puberaal!), EX MACHINA, SPRING, LIZA, THE FOX FAIRY en LOST RIVER.