Tabee 2015, deel 1

EINDEJAARSLIJSTJES | Het jaar is alweer bijna voorbij, dus we kunnen terug gaan kijken. Wat waren de beste horror-, sciencefiction- en fantasyfilms van 2015? Hier zijn de jaarlijstjes van de Schokkend Nieuws-medewerkers!

Drieentwintig medewerkers van Schokkend Nieuws stuurden een lijstje met hun vijf favoriete genrefilms. Negenendertig titels in totaal. In Schokkend Nieuws #117 publiceerden we onze top 10 voor 2015. Vanaf vandaag publiceren we elke dag een paar van die individuele lijstjes en dan op nieuwjaarsdag, om het jaar in stijl af te sluiten, de volledige toplijst. Houd er rekening mee: de deadline voor deze lijstjes was al in november, wat de omissie van sommige films (zoals STAR WARS: THE FORCE AWAKENS) kan verklaren.

Alfabetische volgorde betekent dat het spits wordt afgebeten door Lieuwe van Albada. Tussen zijn drukke studie door vond hij gelukkig nog tijd om dit jaar onder andere Mario Bava’s THE GIRL WHO KNEW TOO MUCH en de Indonesische cultfilm FINAL SCORE te bespreken, en in Bluf-TV praatte hij je bij over  de Marvel-serie AGENTS OF S.H.I.E.L.D..

1. IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). IT FOLLOWS houdt je vanaf de eerste seconden in een ijzeren greep. De horrorfilm van David Robert Mitchell is origineel, meeslepend en vreselijk spannend. De personages zijn sympathiek, het naamloze monster doodeng. De sfeerverhogende elektronische muziek van Disasterpeace zorgt voor één van de beste soundtracks van het jaar, en het slimme camerawerk sleurt je mee de film in. Het mooie aan IT FOLLOWS is misschien wel dat de film in de laatste akte enigszins ontspoort. Juist die nét niet perfectie maakt de film nog sympathieker.
2. THE GUEST (Adam Wingard). Met THE GUEST lijkt het alsof we terug in de jaren tachtig zijn, met een anti-held die zowel kenmerken van een moordenaar uit een slasherfilm vertoont, als van een actieheld á la Arnold Schwarzenegger of Jean-Claude van Damme. Ondersteund door een uitstekende retro-soundtrack met veel synthesizermuziek en badend in felle kleuren, is THE GUEST een hypnotiserende film die je B-filmhart sneller laat kloppen.
3. TURBO KID (François Simard, Anouk Whissell, Yoann-Karl Whissell). TURBO KID mengt humor, nostalgie en over the top geweld in de stijl van Troma tot een heerlijke cocktail. Net als THE GUEST ondersteund door een lekkere retro-soundtrack.
4. RICK AND MORTY, seizoen 2 (Dan Harmon, Justin Roiland, 2015). RICK AND MORTY is simpelweg het leukste en beste wat (Amerikaanse) televisie op dit moment te bieden heeft. De animatieserie is niet alleen erg grappig, maar ook slim, scherp, spannend en boordevol verwijzingen naar klassieke sciencefiction- en horrorfilms.
5. MAD MAX: FURY ROAD (George Miller, 2015). Misschien wel het leukste aan de nieuwe MAD MAX is dat het een film is uit een ander tijdperk, die naadloos weet te integreren in het moderne filmlandschap. Met een regisseur van pensioengerechtigde leeftijd en voortbordurend op een reeks waarvan het laatste deel dertig jaar geleden verscheen, leek een nieuwe MAD MAX tot mislukken gedoemd. Gelukkig blijkt ook anno 2015 dat het bioscooppubliek echte kwaliteit nog wel op prijs kan stellen. George Miller propt zoveel energie en plezier in zijn film, daar kan menig jongere regisseur jaloers op zijn.

Columniste Yfke van Berckelaer deelt elke twee maanden haar Amerikaanse avonturen met ons. Dit jaar deed ze op Twitter en Facebook live verslag van de Comic-Con in San Diego en schreef verder over de Halloween Horror Night van Universal Studios en… joggen met Jake Gyllenhaal.

1. MAD MAX: FURY ROAD (George Miller). Eerst gaan Max en zijn vrienden van A naar B, dan van B naar A. Daartussenin zit de meest fantastische, bizarre, geweldige, gitaarspelende-albino-over-the-toppe, puntje van je stoel-film ooit!
2. BIRDMAN OR (THE UNEXPECTED VIRTUE OF IGNORANCE) (Alejandro González Iñárritu). Briljant of (Een Ongekend Verassende, Originele, Geweldig Geacteerde en Bizar Fantastisch Gedraaide Film).
3. IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). Net als de ‘It’ in de titel kruipt deze film op een angstaanjagende manier op je af en laat je niet meer los. Ik kijk nog steeds non-stop achterom als ik over straat loop en overweeg uit voorzorgsmaatregel het klooster in te gaan.
4. EX MACHINA (Alex Garland). Wie is er meer menselijk? De mens of de robot? Volgens mij zijn we allemaal naar de klote maar als het zulke films oplevert is het het wat mij betreft waard.
5. JURASSIC WORLD (Colin Trevorrow). Ik wil ook in slomo met een T-Rex rennen! Alleen dan zonder hakken. En met een beter kapsel.

Schrijfster Basje Boer recenseerde THE LOBSTER, A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT en J. KESSELS. Twee van die films zijn ook gelijk in haar eindlijstje beland.

1. IT FOLLOWS (David Robert Mitchell). Trefzeker vormgegeven coming-of-age-horror waarin het gemijmer over het seksuele gedrag van tieners voor een frisse blik op het teen-horrorgenre zorgt.
2. MAD MAX: FURY ROAD (George Miller). Een zinnenprikkelende achtbaanrit die je schrap tegen je stoelleuning zet. Toon, personages, choreografie en vormgeving refereren aan de actiefilms van weleer, maar dan met de snelheid van vandaag.
3. THE LOBSTER (Yorgos Lanthimos). Het absurde, ongemakkelijke en diep gewelddadige universum van Yorgos Lanthimos breidt zich uit met The Lobster, een directe aanval op de hypocriete liefde.
4. ICH SEH, ICH SEH (Severin Fiala, Veronika Franz). Een klassieke film vol suggestie, waarbij de gruwel zich vooral in je eigen fantasie afspeelt.
5. A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT (Ana Lily Amirpour). Een eigenzinnig debuut vol iconische momenten en visuele branie.

Onze filmvraat Wim Castermans besprak dit jaar Umberto Lenzi’s SPASMO en het boek Funky Bollywood. Ook had hij een uitgebreid interview met regisseur Joe Dante.

1. THE DUKE OF BURGUNDY (Peter Strickland). Bedrieglijk in zijn eenvoud en bloedmooi geschoten met beelden die je zo lang mogelijk wil laten rollen tussen tong en gehemelte. Puur genot.
2. HARD TO BE A GOD (Aleksey German). Een cinematografisch bravourestuk in een nachtmerrieachtige middeleeuwse wereld, dat de koortsige visioenen van Hiëronymus Bosch koppelt aan Fellini’s SATYRICON.
3. MAD MAX: FURY ROAD (George Miller). Octaangehalte 100 en gaspedaal tegen de vloer voor een infernale rit waar je zwartgeblakerd maar met brede witte grijns weer uitkomt.
4. LOST SOUL: THE DOOMED JOURNEY OF RICHARD STANLEY’S ISLAND OF DR. MOREAU (David Gregory). De immer fascinerende Richard Stanley in het imploderende centrum van een wervelstorm, aangewakkerd door Val Kilmer, Marlon Brando en een Domenicaanse dwergacteur.
   
5. LOST RIVER (Ryan Gosling, 2014). Misschien door een liefde voor de underdog, want de buitenproportionele negatieve kritiek op Goslings debuut zette mijn haren recht. Heeft alle fouten van een debuutfilm, maar ondanks zijn onevenwicht ook uiterst geslaagde, bloedmooie momenten.
   · Speciale vermelding: IT FOLLOWS (David Robert Mitchell), want die stond vorig jaar al op m’n lijstje dankzij een festivalvertoning, maar kreeg dit jaar pas zijn wijde release. Instant-klassieker.