Wat waren de beste genrefilms van 2012? We zijn gisteren begonnen en gaan door tot en met Oudjaarsavond. Hier zijn de persoonlijke jaarlijstjes van de Schokkend Nieuws-medewerkers.
26 medewerkers van Schokkend Nieuw stuurden ons hun lijstje met favoriete genrefilms. 45 titels in totaal. We leggen ze – in alfabetische volgorde – aan jullie voor. Hier staat deel 1 van de jaarlijstjes. Hieronder vind je de volgende zes. En ondertussen zijn we natuurlijk ook benieuwd naar de favorieten van onze lezers. Vergeet niet mee te doen aan onze Schokkend Nieuws Top 100 aller tijden!
Anton Damen deed in februari een mooi interview voor Schokkend Nieuws met Serge Bromberg. De Franse verzamelaar en restaurateur vertelde honderduit over de magie van filmpionier Georges Méliès.
- LE VOYAGE DANS LA LUNE (Georges Méliès, 1902). Het eerste sf-epos uit de filmgeschiedenis belandde 110 jaar na de première voor het eerst in de zeldzame kleurenversie op het Nederlandse witte doek. Moooooi! Dit reisje naar de maan is wat mij betreft meer betoverend dan de ‘echte’ (lees: door Kubrick geënsceneerde) uit 1969.
- THE DARK KNIGHT RISES (Christopher Nolan, 2012). Christopher Nolan moet nog een slechte film maken, maar met TDKR is dat dus niet: een daverend en bevredigend slotakkoord van een sensationeel sterke trilogie. Popcorn en auteurscinema kunnen gaan dus heel goed hand-in-hand.
- Game of Thrones. Thuis wordt het schamper ‘medieval porn’ genoemd, maar wij weten wel beter en neuriën de stampende openingsdeun minimaal één keer per week.
- HUGO (Martin Scorsese, 2011). Ontroerende ode aan de filmgeschiedenis en fantastisch pionier Méliès. Beste 3D-ervaring van het jaar (wat zeg ik, sinds AVATAR).
- CHRONICLE (Josh Trank, 2012). De lowbudget power-pubers van het duistere CHRONICLE geven Bats, Spidey en het Avengers-clubje het nakijken als het op originaliteit aankomt.
Hans Dewijngaert is de man met de vooruitziende blik. Hij schreef dit jaar de voorbeschouwingen op knallers als HUGO, THE AVENGERS, THE RAVEN, TOTAL RECALL en DREDD 3D.
- [REC]³ GÉNESIS (Paco Plaza, 2012). Romeo and Julia meets The Walking Dead in een frisse en amusante kijk op het zombieslashergenre.
- LOOPER (Rian Johnson, 2012). Deze heerlijke tijdreisfilm is allesbehalve een bric-à-brac versie van INCEPTION, met een slotakkoord waarbij je het nauwelijks droog houdt.
- SEEKING A FRIEND FOR THE END OF THE WORLD (Lorene Scafaria, 2012). Weergaloos eenvoudige apocalyptische einde-der-tijden-film zonder effecten maar met een hart.
- KILLER JOE (William Friedkin, 2011). Anachronistisch traag maar meedogenloos modern: William Friedkin is in grote doen.
- MIENTRAS DUERMES / SLEEP TIGHT (Jaume Balagueró, 2011). De gruwel van Luis Tosar zit ‘m in zijn alledaagsheid. Hij speelt zijn geschifte personage met de droefheid van een treurwilg.
Jan Doense, de man achter het Amsterdam Fantastic Film Festival en de Nacht van de Wansmaak, werkte dit jaar als producent aan de eerste slate films van House of Netherhorror. Hij is bestuurslid van Schokkend Nieuws en recenseerde voor ons dit jaar Monsters in the Movies, het fraaie koffietafelboek van John Landis.
- FRANKENWEENIE (Tim Burton, 2012)
- KILLER JOE
- THE CABIN IN THE WOODS (Drew Goddard, 2011)
- HOLY MOTORS (Leos Carax, 2012)
- PROMETHEUS (Ridley Scott, 2012)
Hedwig van Driel trad dit jaar toe tot de vierkoppige redactie van Schokkend Nieuws, schreef diverse recensies, had een interview met ‘spookfotograaf’ Guy Maddin, startte de online-rubriek Bluf-TV en nam in een interessant essay afscheid van het fenomeen THE TWILIGHT SAGA.
- MOONRISE KINGDOM (Wes Anderson, 2012). De werelden van Wes Anderson zijn altijd doordrenkt van melancholie. Toch zou je er wel een bezoekje aan willen brengen en dansen op het strand op de muziek van Françoise Hardy, wang aan wang met je eerste liefde.
- THE CABIN IN THE WOODS. Laat het maar aan Joss Whedon en Drew Goddard over om het horrorgenre met liefde te ontleden zonder aan humor in te boeten, en met – voor dit watje, tenminste – een aantal flinke schrikmomenten. Eenhoorns zullen nooit meer hetzelfde zijn.
- HOLY MOTORS. Gaat het over filmmaken en acteren? Is er een diepere betekenis? Het maakt niet uit: puur als opeenvolging van bizarre beelden is dit de meest onvergetelijke film van het jaar, soms gracieus, soms smakeloos, soms flauw, maar nooit saai.
- LOOPER. Bij tijdreisfilms is de neiging om ‘diagrammen met rietjes’ te maken groot. De verdienste van Rian Johnson is dat zijn verrassend brute, cynische film zo erg boeit, dat je pas na afloop gaat zitten puzzelen.
- HEADHUNTERS (Morten Tyldum, 2011). Deze Deense thriller over een kunstdief die van de verkeerde steelt is een verborgen juweeltje: spannend, grappig, met een strak plot en een aantal memorabele WTF-momenten.
Roel Haanen is één van de heren achter de rubriek Video Basta! Zijn moment suprême dit jaar: het prachtinterview met William Friedkin in Schokkend Nieuws #98.
- KILLER JOE. Toegegeven: mijn herinnering aan deze briljante gitzwarte komedie is voor altijd verbonden aan het prettige interview dat ik mocht hebben met Friedkin in Brussel. Ook toegegeven: het streelt je ego als de pr-dame het interview tot twee keer toe wil afronden en Friedkin aangeeft door te willen praten.
- HUGO. Meesterlijk gemaakt en ontroerend eerbetoon aan de betovering die cinema teweeg kan brengen.
- BELLFLOWER (Evan Glodell, 2011). Eén van de meest zelfverzekerde debuutfilms aller tijden. BELLFLOWER barst van de rauwe energie.
- THE AVENGERS (Josh Whedon, 2012). Kan Joss Whedon de volgende Star Wars trilogie maken? Pretty please?
- Ex aequo: LOVE (William Eubank, 2011) en BEYOND THE BLACK RAINBOW (Panos Cosmatos, 2010). Twee ongelofelijk dwarse debuutfilms in het sciencefiction genre. De eerste ademt de geest van Kubricks 2001: A SPACE ODYSSEY, de tweede de geest van vroege Cronenbergfilms. Beide zijn geweldige head trips.
Erik van ’t Holt houdt voor ons wekelijks bij wat de nieuwe releases zijn op dvd en blu-ray. En, ook niet onbelangrijk, hij is zo langzamerhand onmisbaar bij de organisatie achter de schermen en de advertentie-aquisitie.
- THE WOMAN (Lucky McKee, 2011). Horror zoals horror moet zijn; oncomfortabel, confronterend en doodeng zonder dat de makers zich verliezen in smerige effecten. Deze bleef nog lang na spoken in m’n hoofd.
- KILLER JOE. Mokerslag. Komt hard aan deze film, vooral dankzij het fantastische spel van McConaughey.
- DREDD 3D (Pete Travis, 2012). Heerlijk pretentieloos vermaak. Oh Ma-ma!
- The Walking Dead (seizoen 2). Verslavende combinatie van gore en soap.
- TAKE SHELTER (Jeff Nichols, 2011). Mooi subtiele film met een sympathieke hoofdpersoon en een (voor mij) verrassend einde.
