JAARLIJSTEN | 2018, je bracht ons weer een hoop mooie films! Daarom willen we het jaar goed afsluiten, met de traditionele Schokkend Nieuws-jaarlijst. Tabee 2018!
Dit is ‘m dan, de officiële Schokkend Nieuws-jaarlijst met de tien beste horror-, sciencefiction-, fantasy- en cultfilms van 2018. Het wondermooie GRÄNS (11 x vermeld) leek als late kandidaat in het jaar een dark horse voor de winst, maar moest toch HEREDITARY voor zich dulden op de eerste plek met 14 vermeldingen. Op 3 staat MANDY, met 10 vermeldingen. Nipt buiten de top 3 vielen A QUIET PLACE (4e plek met 10 vermeldingen) en THE SHAPE OF WATER (5e plek met 7 vermeldingen). Opvallend in de rest van de top 10: plek 6, 7 en 10 zijn voor drie ‘festivalfilms’ die niet of zeer beperkt gedraaid hebben in het reguliere cinemacircuit. Darnaast bleek er toch aardig wat liefde voor Marvel op plek 9 en vinden we op plek 8 een film die door veel medewerkers werd gezien als een ‘Schokkend Nieuws-randgeval’.
1. HEREDITARY (Ari Aster, 2018)
Dat er met de debuutfilm van Ari Aster iets bijzonders zat aan te komen, voelde iedereen bij Schokkend Nieuws begin dit jaar aan zijn of haar water. Zelfs na de hypeberichten uit Amerika dat dit ‘de engste film sinds THE EXORCIST’ was, hielden we hoop en die bleek niet ongegrond. ‘Niet eng, maar wel heel naar’, was de mysterieuze consensus die weerklonk na de eerste persvoorstellingen. George Vermij schreef het in zijn recensie enorm treffend op: ‘De film nodigt je haast uit om een passend antoniem te bedenken voor de zo ingeburgerde term ‘jump scare’. Het huiveringwekkende effect van HEREDITARY leunt namelijk vooral op het oprekken van de angst totdat die bijna niet meer te verdragen is. Zoals een ongelukkige gevangene op een pijnbank langzaam wordt uitgerekt totdat zijn lichaam het begeeft.’ De film werd weliswaar verguisd door veel bioscoopbezoekers die misschien wat eenvoudiger kost hadden verwacht, maar met deze eerste plek heeft HEREDITARY toch mooi de plaats die hij dubbel en dwars verdient.
Lees hier de volledige recensie van HEREDITARY.
2. GRÄNS (Ali Abbasi, 2018)
Recensent Barend de Voogd gaf de volle vijf skulls aan deze unieke film en noemde het ‘niets minder dan een meesterwerk’. En: ‘… een verhaal over onze grauwe wereld, over eenzaamheid, over er niet bij kunnen horen en over een bevrijdende liefde met een bovennatuurlijk tintje. Meer zou je eigenlijk niet over het verhaal moeten willen weten.’ Meer vertellen we hier dus ook niet, maar ga Gräns gewoon zien als dat nog niet is gebeurd. Absoluut top 3 materiaal.
Lees hier de volledige recensie van GRÄNS.
3. MANDY (Panos Cosmatos, 2018)
Eric van der Woude zag de wederopstanding van Nicolas Cage en de terugkeer van regisseur Panos Cosmatos en schreef er het volgende over. ‘De regisseur gebruikt het simpele wraakmotief om zijn geheel eigen horroruniversum te creëren. MANDY wordt dan ook bevolkt door gigantische insecten, bikers die niet zouden misstaan in de entourage van Pinhead en een sadistische sekteleider met een voorliefde voor The Carpenters. Dit alles wordt verbeeld in felle neontinten, psychedelische kleurpaletten en zelfs animatiesequenties. De omineuze elektronische soundtrack van de in februari overleden Jóhann Jóhannsson maakt deze waanvoorstelling compleet.’
Lees hier de volledige recensie van MANDY.
4. A QUIET PLACE (John Krasinski, 2018)
In haar recensie van deze loeispannende film schrijft Marjan Westbroek: ‘Naast de voortreffelijke, minimale cast, is het de stilte die A QUIET PLACE zo bijzonder maakt. In een film met zo weinig dialoog is de stilte als een extra personage, en de manier waarop geluid wordt ingezet is heel knap gedaan… Nog één tip: ga A QUIET PLACE vooral op een groot scherm kijken, maar ga op een onmogelijk tijdstip. Dinsdagochtend ofzo. Geen popcorn. Geen pratende, kauwende, kuchende mensen. Stilte!’
Lees hier de volledige recensie van A QUIET PLACE
5. THE SHAPE OF WATER (Guillermo del Toro, 2017)
Marjan gaf de Oscarwinnaar van Guillermo del Toro de volle mep skulls: ‘Als je een van Del Toro’s meer verontrustende en af en toe gruwelijke films verwacht kom je misschien bedrogen uit. Hoewel er een paar verrassende stukjes gore in zitten is dit Del Toro met een flinke scheut AMÉLIE en, oké, een snufje FREE WILLY. Ook moet je op een sprookje nooit teveel logica los willen laten. Immers: hoe is het mogelijk dat een schoonmaakster elke dag ongemerkt een eitje kan eten met een strengbeveiligde Amazonegod in een kikkerbad? Een ode aan de musical aan het eind van de film had gemakkelijk pijnlijk kunnen uitpakken, maar tegen die tijd zit je al zo diep in Del Toro’s wereld,dat je er alleen maar van kan genieten. Het is goed toeven in de wereld van een filmmaker die zo duidelijk boven alles filmfan is. THE SHAPE OF WATER is pure movie magic, tot de laatste druppel.’
Lees hier de volledige recensie van THE SHAPE OF WATER.
6. TIGERS ARE NOT AFRAID (Issa López, 2017)
‘Dé verrassing van het jaar, dit mooie maar verontrustende horrorsprookje over weeskinderen van de Mexicaanse drugsoorlog en hun duistere fantasiewereld,’ vond Jan Doense van het alom gelauwerde TIGERS ARE NOT AFRAID. Een recensie ontbreekt helaas, maar lees hier het interview dat Hedwig van Driel op IMAGINE had met regisseuse Issa López.
7. REVENGE (Coralie Fargeat, 2017)
Hoofdredacteur Vincent Hoberg was groot fan van dit bloederig wraakepos. ‘Want wie niet tegen bloed kan, heeft bij het laatste half uur van REVENGE weinig te zoeken. Er wordt in extreme close-up met vingers in gapende wonden gepeuterd, er vindt een achtervolging plaats over de glibberig roodgespetterde vloer van een gang… Je hoort Peckinpah en Leone bijna gieren van vreugde. Fargeat debuteert, en hoe. Ze kent haar klassiekers overduidelijk, maar geeft het mistroostige subgenre van de rape/revenge-film zo’n adrenalinerijke schop onder de kont dat iemand van goede huize moet komen om er na REVENGE nog wat nieuws of nuttigs aan toe te voegen.
Lees hier de volledige recensie van REVENGE.
8. YOU WERE NEVER REALLY HERE (Lynne Ramsay, 2018)
Geen film bracht dit jaar bij ons meer verdeling over het antwoord op de vraag: ‘Is dit een Schokkend Nieuws-film of niet?’ Er is dan ook geen recensie aan gewijd, al vonden vier deelnemers aan de jaarlijstjesparade dat YOU WERE NEVER REALLY HERE een plek verdiende op de eindlijst. ‘Een wraakfilm ontdaan van alle crowdpleasende moordpartijen, om je in plaats daarvan in het hoofd te plaatsen van een zwaar getraumatiseerd personage. Geweldig.’, vond Theodoor Steen.
9. AVENGERS: INFINITY WAR (Anthony & Joe Russo, 2018)
Vijf skulls gaf Daan Snouck Hurgronje aan dit Marvel-spektakel: ‘Wat net zo goed een vermakelijke maar gemakzuchtige verplichte kür had kunnen worden, verwordt in de capabele handen van de gebroeders Russo tot een meeslepend en indrukwekkend epos. De dynamiek en toon van de MCU films is ondertussen bekend, maar door het speelveld goed door elkaar te schudden en de inzet te verhogen weten ze de boel na achttien films een frisse draai te geven.’
Lees hier de volledige recensie van AVENGERS: INFINITY WAR.
10. LAISSEZ BRONZER LES CADAVRES (Hélène Cattet, Bruno Forzani, 2017)
Op vijf lijstjes was er plek voor deze festivalfavoriet, inclusief die van Barend de Voogd. In zijn recensie schreef hij: ‘Iedere Schokkend Nieuws-lezer zal smullen van de prachtmuziek uit onder meer FACCIA A FACCIA (Sergio Sollima, 1967), ¡MÁTALO! (Cesare Canevari, 1970) en ZOMBIE HOLOCAUST (Marino Girolami, 1980) en het schitterende camerawerk van Manuel Dacosse (AMER, ALLÉLUIA, ÉVOLUTION). Cattet en Forzani zijn unieke stilisten en hun nieuwste is een droom waarin de zon en de gemoederen opvlammen, de urine en het goud klateren – en je ogen zich hardhandig laten strelen.’
Lees hier de volledige recensie van LAISSEZ BRONZER LES CADAVRES.
Staat jouw favoriet in onze top 10? Hoe zou jouw top 10 eruitzien? Laat het ons weten via Twitter of Facebook!
