Oscarwinnaar Guillermo del Toro was op 12 april te gast op het Brussels International Fantastic Film Festival. Schokkend Nieuws’ Steve De Roover interviewde de Mexicaanse ‘geek der geeks’.
In de 36 jaar die het Brussels International Fantastic Film Festival nu bestaat, kreeg het festival tal van wereldberoemde gasten over de vloer. Van Christopher Lee tot Robert Englund, van Sam Raimi tot Peter Jackson. Nooit was de interesse echter zo groot als voor Guillermo Del Toro. De regisseur werd tot ridder geslagen in ‘De orde van de Raaf’ en kwam een lange Masterclass volpraten over zijn carrière – onder leiding van Jonas Govaerts (WELP) en Fabrice du Welz (CALVAIRE, ALLÉLUIA). Het was in spectaculair korte tijdspanne uitverkocht, met een enorme belangstelling van de pers tot gevolg. Kortom, een drukte van jewelste. Gelukkig kon ondergetekende hem de volgende dag in alle rust een paar vragen stellen. Del Toro zelf vuurde de eerste vraag af.
Del Toro: ‘Wat is volgens jou de belangrijkste genrefilm uit België?
DAUGHTERS OF DARKNESS (Harry Kümel, 1971) is één van mijn favorieten.
‘Inderdaad een prachtfilm, met heel veel stijl!’
Mag ik vragen wat je nog meer gezien hebt qua Belgische genrecinema?
‘CALVAIRE (2004) en uiteraard C’EST ARRIVÉ PRÈS DE CHEZ VOUS (1992). RAW (Julia Ducournau, 2016) is overigens ook een meesterwerkje!’
Wat zijn zoal de invloeden op je werk?
‘Alles, van muziek tot literatuur. Als je van het fantastische genre houdt, eindig je sowieso als een geletterd persoon. Je start met Lovecraft of Poe en komt dan terecht bij Nathaniel Hawthorne. Hetzelfde met de schilderkunst. De belangrijkste eigenschap van een regisseur is nieuwsgierigheid, voor elke vorm van cultuur. Voor mij persoonlijk is architectuur ook erg belangrijk. Ik ben geen liefhebber van opera, maar het setdesign op het podium is iets waar ik wel van houd. Ik ben immers in mijn hart een setdesigner.’
Hoe ontstond het creatuur van THE SHAPE OF WATER?
‘Zijn DNA is afkomstig van CREATURE FROM THE BLACK LAGOON (Jack Arnold, 1954). Eigenlijk zat die al in veel van mijn werk. Kijk bijvoorbeeld maar naar Abe in HELLBOY (2004). Het duurde drie jaar om het wezen in THE SHAPE OF WATER te ontwerpen. Ik wilde een andere richting uit en één van de dingen die ik direct tegen de designer zei was dat het wezen ver moest wegblijven van Abe Sapien en dat ik geen vergelijking wilde met CREATURE FROM THE BLACK LAGOON!’ (lacht)
THE SHAPE OF WATER won vier Oscars. Toch blijft men in veel landen neerkijken op genrecinema. Waarom is dat volgens jou?
‘Het is een menselijke reflex om alles neer te halen wat anders is of vreemd. Geen gezonde reflex, maar wel begrijpelijk. We omarmen de logica en de wetenschap, en alles wat een beetje bovennatuurlijk is, sabelen we neer. Dat doen we al sinds de middeleeuwen. Gelukkig is er sindsdien veel veranderd en kon bijvoorbeeld iemand als Oscar Wilde zonder problemen komen aanzetten met een sprookje. Van films van mij die op festivals draaide hoorde ik soms achteraf dat bepaalde juryleden ze niet wilden bekronen omdat het fantasy is. Maar, uiteindelijk, maakt het veel uit? Ik denk het niet. Juist door die tegenwerking komt er vaak kwaliteit bovendrijven. Er zijn twee manieren waarop je kunt zien dat je goed bezig bent: wanneer ze van je houden en wanneer ze je haten.’ (lacht)
Hoe bepaal je de unieke stijl van je films?
‘Die moet je al vroeg vastleggen. Cinema is een audiovisueel medium. Het enige dat echt in orde moet zijn is de audiovisuele inhoud. Geef je personage de juiste laagjes zodat de acteur of actrice eigenlijk al weet wat voor een persoon het is, hoe deze zich kleedt en beweegt, en dan komt de rest vanzelf. Kijk bijvoorbeeld naar ons. We zitten allebei, maar hoe we zitten of wat we dragen vertelt al wat voor persoon je bent. Zo werkt het ook met de look van je film. In de rest moet je vrij kunnen zijn. Iedereen probeert logica in een verhaal te krijgen, terwijl je droom-logica zou moeten hanteren. Eén van de grootste levende filmmakers is daarom wat mij betreft David Lynch. Film ligt dichter bij de droom dan theater. Dat lijken veel makers te vergeten.’
