Terwijl THE RING – de Amerikaanse remake van RING (1998) – goede kritieken kreeg en de boxoffice verpletterde met een opbrengst van ruim 126 miljoen dollar, klonk er uit één kamp steevast gemor. In de ogen van een leger Azië-puristen was het herfabriceren van het Japanse meesterwerk ronduit heiligschennis.
Ze verweten verantwoordelijk regisseur Gore Verbinski dat hij de mythe rondom Sadako en de beruchte videoband veel te expliciet had ontvouwd, waardoor er niets meer te gissen viel. Daarmee werd meteen de gouden regel van de Aziatische cinema gepredikt: het tot aan de komma uitleggen van ongrijpbare gebeurtenissen doet afbreuk aan iedere vorm van spanning en dient vermeden te worden. Dezelfde voorvechters van de Oosterse cinema bleven echter angstvallig stil bij de release van het in Japan vervaardigde RING 0: BIRTHDAY (2001), notabene een prequel die zich voorneemt de gebeurtenissen die hebben geleid tot de verschrikkingen in RINGU, eens gedetailleerd uiteen te zetten. Of zoals er op de hoes vermeld staat: ‘Ontdek het geheim!’ Wie zich waagt aan deze paradox valt één meevaller ten deel: het raadsel hoe een videoband kan leiden tot een golf van sterfgevallen wordt niet opgelost; de film speelt zich af in de jaren zestig, en inderdaad: toen bestond de video nog niet als consumentenartikel. Wél leert de kijker alles over de achtergrond van Sadako (Nakama Yuki), voordat ze in de waterput wordt geduwd en terugkeert als kwade geest. In tegenstelling tot ieders verwachting is Sadako een knappe, maar ietwat teruggetrokken jonge vrouw die de gevolgen ondervindt van de zelfmoord van haar moeder. Ze is begiftigd met paranormale krachten die ze nog moeilijk kan controleren. Op de toneelschool, waar Sadako op aanraden van haar dokter naar toe is gestuurd, heeft ze weinig vrienden. Haar schuchtere houding, de bizarre dromen van de scholieren en een sterfgeval op school, zorgen voor achterdocht bij haar medeleerlingen die haar al snel aanwijzen als zondebok. RING 0: BIRTHDAY heeft qua sfeer en thematiek nog maar weinig gemeen met de eerder tot stand gekomen vervolgverhalen. De film is in feite een naar Amerikaans voorbeeld gemaakte CARRIE-kloon, die eerder sympathie voor de zwartharige hoofdrolspeelster opwekt dan afschuw. Sadako’s levensverhaal is daardoor een van iedere onderhuidse spanning verstoken coming of age-drama en niet een waardige voorloper van één van de engste horrorfilms aller tijden.Tegen het slot van de film komt ook regisseur Norio Tsurata (RING-regisseur Hideo Nakata bedankte voor de eer) tot dat inzicht en oppert een plastische, maar volstrekt absurde verklaring voor Sadako’s vermeende moordlust. Deze absolute stijlbreuk is de genadeklap voor de volledige uitgeklede Ring-mythe, die na een jarenlang terreurbewind verslagen door de knieën gaat. Rest ons nog één onopgelost mysterie: de betekenis van de toevoeging ‘birthday’ achter de titel. ** Copyright Ruben van Eijl. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #59, p31.
